دیدار دو تیم فوتبال هیر و گرمی در چارچوب رقابت های به اصطلاح لیگ برتر استان در ورزرشگاه علی دایی ناتمام ماند.

بر اساس فیلمی که از درگیری های این دیدار در فضای مجازی منتشر شده داور به طور واضح، آشکار و روشن مورد ضرب و شتم قرار گرفته و صحنه های بسیار زشت و زننده در ورزشگاه حادث شده است.

هفته گذشته مشابه صحنه های ورزشگاه علی دایی در جریان دیدار دو تیم شهرداری بیله سوار و میعاد پارس آباد نیز مشاهده شد. بعد از اتفاق بیله سوار نوشتیم و گفتیم اگر کمیته انضباطی هیات فوتبال استان قاطعانه در ارتباط با عاملان درگیری تصمیم نگیرد در ادامه رقابت ها درگیری های بیشتری را شاهد خواهیم شد . پیش بینی ما یک هفته بعد این بار در ورزشگاه علی دایی رنگ واقعیت به خود گرفت.

آیا در ساختار هیات فوتبال استان کمیته ای به نام کمیته انضباطی وجود دارد؟مسؤول این کمیته کیست؟ اگر این کمیته وجود خارجی دارد تصمیمات اتخاذ شده آن در یک سال گذشته چه بوده است؟ به چه دلیلی در ارتباط با اتفاقات هفته گذشته تاکنون اعلام رای نکرده است؟ آیا فیلمی که از بیله سوار در فضای مجازی پخش شد غیر واقعی و ساختگی بود که حضرات در مورد اتفاقات به نمایش در آمده در آن حرفی نزدند و اقدامی نکردند.

وقایع ورزشگاه علی دایی را چگونه توجیه خواهیم کرد؟ حمله هایی که به داوران صورت گرفته و ضربه های مشتی که به سوی داور این مسابقه حواله می شود آیا وافعیت ندارد ؟ نا تمام ماندن بازی نیز ساخته ذهن دشمنان هیات فوتبال استان است؟

باید پذیرفت مادامی که کارها و اقدامات در راستای رسیدن به برخی از اهداف غیر فوتبالی باشد و منافع فوتبال بر منافع شخصی ترجیح داده شود و تا آن موقعی که هدف وسیله را توجیه بکند و تا زمانی که راضی نگاه داشتن این و آن برای فرداها در نظر باشد بروز اتفاقاتی شبیه ورزشگاه های بیله سوار و علی دایی در فوتبال ما دور از ذهن نبوده و نیست.

مشتی را که داوران در ورزشگاه علی دایی و بیله سوار خوردند مشت هایی هستند که بر پیکر فوتبال استان و مسؤولین ورزش منطقه فرود آمده است. برخورد با ناهنجاری هایی که در دو هفته گذشته در فوتبال ما رخ داده است وظیفه همه کسانی است که به نوعی در ورزش استان می توانند دستی در آتش داشته باشند. این که هیات فوتبال استان به هر ترتیبی که بخواهد رفتار کند اصولی است؟ کدام ارگانی باید بر عملکرد آن نظارت داشته باشد؟ اداره کل ورزش و جوانان در این میان چه نقشی دارد؟ اگر دو پرونده یاد شده مورد بررسی قرار نگیرد و خاطیان آن به سزای اعمال خود نرسند باید در انتظار حادثه های دیگری در این رقابت ها بود.

تامین امنیت ورزشگاه

قانون صراحت دارد که اگر در یک مسابقه ورزشی کادر پزشکی و نیروی انتظامی حضور نداشته باشند ناظرین و داوران حق شروع مسابقه را ندارند. اگر فیلم بازی ها در بیله سوار و ورزشگاه علی دایی بازبینی شود اثری از مامورین نیروی انتظامی در ورزشگاه ها نیست.داوران و ناظرین بازی بر اساس چه حکم و دستور و موافقت و  تبصره ای مجوز برگزاری بازی بدون حضور نیروی انتظامی را صادر می کنند؟ می توان موارد متعددی از مصاحبه های مسؤولین فوتبال را پیدا کرد که مدعی اجرای قانون و مقررات در فوتبال شده اند آیا لزوم حضور نیروی انتظامی در رقابت ها تاکید قانون نیست که آقایان خط قرمز بر روی آن می کشند تا خاطیان در جریان رقابت ها آزادانه رفتارهای غیر اخلاقیرا به نمایش بگذارند؟

اگر اتفاق ناخوشایندی در جریان رقابت ها به وقوع پیوندد مسؤولیت آن را چه کس و یا چه کسانی بر عهده خواهند گرفت؟ عجب دل و جراتی دارند ناظرین و داوران این رقابت ها که ریسک بزرگی چون عدم حضور نیروی انتظامی را به جان می خرند و به انجام مسابقات تن می دهند.

وقوع ناهنجاری های مختلف در رقابت های لیگ به اصطلاح برتر استان جای سؤال زیادی می تواند داشته باشد. در مسابقاتی که باخت و ناکامی تاثیری در نزول تیم ها به دستجات پایین ندارد کتک خوردن داور چه مفهومی می تواند داشته باشد؟

فوتبال استان با وضعیت موجود راه به جایی نخواهد برد. نیازی به موضعگیری های نادرست در قبال کسانی که به واقعیت های فوتبال می پردازند، نیست. مسلما اگر کارها اصولی پیش برود و مسابقات در فضایی ایده آل و در چارچوب قوانین انچام پذیرد چه کسی می تواند حقایق را وارونه جلوه بدهد؟ ولی وقتی دو هفته متوالی در یک دوره از رقابت ها حاشیه حرف اول را بزند بازگویی آنها دشمنی با هیات و یا این و آن نبوده و نیست و نخواهد بود؟

در این نوبت از قاب خاطره عکس دو تیم از مطرح ترین تیم های باشگاهی  اردبیل را تقدیم خوانندگان می کنیم.
تیم فوتبال پاس یکی از تیم های قدر و مطرح منطقه در دهه 60 و اوایل دهه هفتاد و تیم فوتبال شهرداری که از دهه هفتاد تا کنون معروف ترین و پرافتخارترین تیم فوتبال اردبیل بوده است.
گاهی وقت ها می گفتیم که آشنایی نسل امروزی با ستارگان گذشته برای جوانان  لازم و ضروری است ولی متاسفانه این کار نیز گویا با مخالفت هایی مواجه می شود. ما به عشق آن روزها و صفایی که در جامعه ورزش آن روزگاران بود قاب خاطره را ادامه خواهیم داد هرچند که برخی ها با آن موفق نباشند.
فوتبال پاس اردبیل

 
تیم فوتبال شهرداری

تیم فوتبال عقاب؛ تیمی قدرتمند و نمونه ای از تیم های مردمی.
این تیم توسط مرحوم هوشنگ چمن آرا تاسیس شده بود. مرد فراموش نشدنی فوتبال اردبیل. بارها گفته شده است که خدمات آن مرحوم با هیچ معیاری قابل اندازه گیری نیست. برخی ها با دو روز بازی در یک تیم  به عناوینی کم تر از استاد رضایت نمی دهند و افرادی نیز چون مرحوم هوشنگ چمن آرا صادقانه سال ها تلاش کردند و در پیشرفت فوتبال اردبیل نقش مؤثری ایفاء نمودند و خم بر ابرو نیاوردند.
در عکس زیر سه نفر از بزرگان فوتبال اردبیل دیده می شوند . بابلی، شایگان و رضا خان مرادی
فوتبال اردبیل مدیون تک تک افرادی است که سال ها فقط به خاطر فوتبال تلاش کردند و فوتبال را برای فوتبال دوست داشتند نه برای پست و مقام و بر طبل من آنم که رستم بود پهلوان کوبیدن.

شاهین آورند بازیکن بزرگی بودکه سال ها توانست با بازی در رده های اول فوتبال کشور نماینده خوبی برای فوتبال اردبیل باشد. شاهین پسر دوست داشتنی فوتبال اردبیل بودکه در سایه استعداد ذاتی و زحمات مربیان و زحمتکشان ورزش منطقه پله های پیشرفت و ترقی را مرحله به مرحله طی کرد تا جائیکه توانست سال ها پیراهن تیم های بزرگ و مطرح ایران زمین را برتن بکند.
اخلاق حسنه و تواضع و دوری کردن از حاشیه از ویژگی های مهم و قابل توجه این فرزند دلاور و افتخار آفرین اردبیل بود. او چه در دوران بازیگری و چه بعد از آن فردی نبوده و نیست که راه بیفتد و برای خودش به دنبال ساختن موقعیت و یا مطرح شدن باشد. او را کسانی که باید بشناسند می شناسند  و برایش احترام قائل بوده و قدر زحمات و تلاش هایش را در فوتبال کشور و اردبیل می دانند.
چسبیده های این روزهای فوتبال اردبیل که به نوعی خود را مالک و همه کاره آن می دانند شاید اسم  شاهین آورند هم به گوششان نخورده باشد. شاهین آورندکه نزدیک به دو دهه در سطح اول فوتبال کشور توپ زده و به عنوان بازیکنی مؤثر در تیم هایی چون پاس تهران، سایپا تهران و … به میدان رفته و بهترین و به یادماندنی ترین بازی ها را انجام داده است امروز شاید در پیش نود درصد از مدعیان مالکیت بر فوتبال اردبیل شناخته شده نباشد.
شاهین آورند بعداز گذشت این سال ها هنوز هم دلش با فوتبال اردبیل است و زمانی که می خواهد از فوتبال دهه 60و70 اردبیل صحبت بکند غم آشکاری در چهره اش نمایان و از بی توجهی ها به فوتبال و کم کاری های انجام یافته در آن اظهار تاسف می کند.
وقتی برای انجام یک مصاحبه با وی تماس گرفتم به دلیل سال ها آشنایی از دوران حضورش در پیکان اردبیل تا الان که به عنوان مربی در تیم های های پایه سایپا فعالیت می کند با خوشرویی دعوت ما را پذیرا شد و چه زیبا کتاب خاطرات خوش گذاشته ورق خورد. آنهایی که عمری را در فوتبال گذرانده اند و برای فوتبال اردبیل با عشق خدمت کرده و از دهه های 40و50 همراه با آن بوده و صادقانه برای آینده  جوانان این دیار تلاش کرده اند حتما خاطرات خوبی از فوتبال آورند و گل هایی که در رقابت های لیگ آزادگان با پیراهن تیم های پاس و سایپا به ثمر رسانده را درذهن دارند.
شاهین آورند و محمد قلیزاده از بازیکنان فوتبال اردبیل هستندکه به دنبال علیرضا حکیم زاده توانسته اند پیراهن باشگاههای معتبر ایران را دردهه 70 به تن بکنند. این دو بازیکن به همراه چهره شاخص فوتبال اردبیل مرحوم مقصود بایرامی وحیدر وطنخواه به بنیاد شهید تهران رفتند و بعد از یک فصل بازی در آن تیم، محمد قلیزاده به پلی اکریل اصفهان رفت و شاهین آورند در تهران پیراهن راه آهن را به تن کرد.
با شاهین آورند یکی از مؤدب ترین و با اخلاق ترین فوتبالی های اردبیل از هر دری سخن گفتیم که حاصل آن تقدیم شما دوستداران ورزش و فوتبال استان می شود.
تولد شاهین
در اولین روزاز آخرین ماه تابستان سال 1348 در محله قاسمیه اردبیل و در یک خانواده ورزشدوست پسری پا به دنیا گذاشت که اسم شاهین را بر وی انتخاب کردند . پسری که بعدها دل به توپ گرد بست و به دنبالش آنقدر دوید و عشقش را در دل نهادکه بعدها به یک بازیکن بزرگ و تاثیر گذار در فوتبال کشور تبدیل شد.

او هر چند به فوتبال دل بسته بود ولی تحصیل هم در برنامه های وی جای خاصی داشته به طوریکه  دوران ابتدایی را در دبستان های شهیندخت و سنایی، دوره راهنمایی را در پور سینا و دبیرستان را در هنرستان فنی رازی گذراند و سپس با قبولی در آزمون ورودی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در رشته زبان وادبیات انگلیسی مشغول به تحصیل شد.
شروع فوتبال
فوتبال را از زمین های خاکی اردبیل و زمین هایی که در اطراف محله قاسمیه بود آغاز کرد . اولین مربیان این بازیکن نامدار فوتبال اردبیل جبراییل تاروردی زاده و داور برین بوده اند.
شاهین به نیکی از این دو عزیز پیشکسوت فوتبال اردبیل یاد می کند و تاثیر آنها را در شکل گیری فوتبالش و قرا رگرفتن در مسیر پیشرفت مؤثر تلقی می کند.
آورند در مورد اولین تیمی که به عضویت آن در آمده است گفت: ” جبراییل تاروردی زاده تیمی را تشکیل داده بودکه تقریبا همه بازیکنان آن از ساکنین محله قاسمیه بودند و اگر اشتباه نکنم نام بانک ملی برآن تیم گذاشته بودند. در آن سال ها تیم پیکان که به عنوان یکی از تیم  های مطرح اردبیل در رده بزرگسالان بود و دست اندرکاران و بازیکنان آن اکثرا از محله قاسمیه بودند در رده پایه فعالیت نداشت و بنابراین بعد از سه سال فعالیت در تیم بانک ملی با افتخار پیراهن تیم پیکان را به تن کردم  .
شاهین تازمانی که در فوتبال اردبیل توپ می زد حاضر به ترک تیم پیکان نشد. هر چند که همه تیم های مطرح آن روزهای فوتبال اردبیل در آرزوی بهره بردن از این بازیکن آینده دار بودند ولی تعصب وی به پیراهن پیکان مانع از جواب مثبت وی به دیگر تیم ها می شد. وی در مقاطعی که دیگر تیم ها در رقابت های استانی و کشوری آن زمان دست همکاری به سویش دراز می کردند به کمک آنها می رفت به طوری که چند بازی از وی به عنوان یار کمکی درتیم های پاس و ستاره اردبیل در کارنامه اش به ثبت رسیده است.
عضویت در تیم بنیاد شهید تهران
بنیاد شهید تهران اولین تیم خارج از اردبیل است که شاهین آورند به عضویت آن درآمده است: ”  در سال 1370 افتخار داشتم که در تیم منتخب اردبیل بازی بکنم. در دیداری با تیم بنیاد شهید که به اردبیل آمده بود مورد پسند کادر فنی آن تیم قرار گرفتم و به همراه سه تن دیگر از بازیکنان نامدار فوتبال اردبیل مرحوم مقصود بایرامی ، محمدقلیزاده ، و حیدر وطنخواه به این تیم پیوستم.
مرحوم دهداری تاثیرگذارترین مربی
او از همه مربیانی که برای فوتبالش زحمت کشیده اند به نیکی یاد می کند : “دست بوس همه مربیانی که از اولین روز آغاز فوتبالم برای من زحمت کشیده اند و زمینه های لازم برای پیشرفتم را فراهم کردند، هستم ولی مرحوم پرویز دهداری برای من  دنیایی بودکه قابل وصف نیست.
عنایت حضرت حق بودکه افتخار آشنایی و شاگردی با مردی بزرگ و انسان وارسته ای چون دهداری را پیداکردم . در مدت زمان کمی که درخدمت آن بزرگ سفر کرده بودم آنقدر از این مرد شریف محبت و بزرگی دیدم که شاید خیلی از کسانی که مدت ها در کنار آن مرد بودند ، ندیده باشند. یاد مرحوم دهداری همیشه با من خواهد بود، مربی اخلاق من و اسطوره همه مربیان ایران زمین . روحشن شاد”.

فوتبال آن روزهای اردبیل
هر از گاهی که در نشریه یادی از فوتبال دهه 60 و 70 اردبیل می شود برخی ها که توان پذیرش موفقیت آن سال ها را ندارند و یا اطلاعات کافی از وضعیت فوتبال  گذشته منطقه ندارند برآشفته می شوند و در قبال آن موضعگیری می کنند اما وقتی پای صحبت صاحبان اصلی فوتبال اردبیل می نشینی چنان باشور و شعف از آن روزها سخن می گویند که نمی توان  حدی به آن قائل شد . وقتی بزرگانی چون شاهین آورند فوتبال آن روزهای اردبیل را می ستایند وبه نیکی از آن یاد می کنند دیگر حرفی باقی نمی ماندکه ره یافته های یک شبه به فوتبال بتوانند در مورد آن سال ها سخن گفته و اظهار نظر بکنند.
نظر شاهین آورند را بخوانید: ” حال و هوای آن روزهای فوتبال اردبیل چیز دیگری بود. آن عشق و آن شور و حال را من در تهران هم لمس نکرده و احساس ننموه ام. در هر کوی و برزنی فوتبال حرف اول را می زد . چه طرفدارانی بودند، طرفدارانی متعصب،عاشق و علاقه مند به تیم های مختلف ، هیچ وقت نمی توانم فراموش بکنم زمانی که تیم ما در دسته سوم بازی می کرد از حمایت قاطع تماشاگران خونگرم برخوردار بودیم وزمانی که با تیم پیکان از لیگ دو به یک صعود کردیم در بازی با تیم هایی چون پاس و پرسپولیس ورزشگاه تختی اردبیل مملو از تماشاگران می شد. باید باور کنید که در آن حال وهوا احساس می کردیم که در ورزشگاه آزادی بازی می کنیم.”
مرحوم چمن آرا و جام عقاب
“مگر می توان زحمات مرحوم هوشنگ چمن آرا و ابهت و عظمت جام عقاب اردبیل را فراموش کرد . این مسابقات در ایام تعطیلات نوروز برای فوتبال اردبیل نعمت بزرگی بود و زحمات مرد بزرگی چون هوشنگ چمن آرا ستودنی و فراموش نشدنی . چه تماشاگرانی از این بازی ها استقبال می کردند اطراف زمین خاکی و محوطه آرامستان مملو از تماشاگران می شد. دلم گرفت… یاد آن ایام به خیر و روح مرد زحمتکشی چون هوشنگ چمن آرا شاد”.
فوتبال این روزهای اردبیل
از شاهین می پرسم که آیا فوتبال اردبیل و جریان های حاکم برآن را پیگیری می کند ؟ وضعیت آن را چگونه ارزیابی می کند. او با تعجب نگاهم کرده و با لحن خاصی که ناشی از تاثر و افسوس وی می باشد گفت:” متاسفانه فوتبال اردبیل که باید یکی از قطب های این ورزش در سطح کشور باشد اسم و رسمی ندارد . در ارتباط با وضعیت موجود نمی دانم که باید از چه کسانی گلایه بکنم . گلایه از این که چرا فوتبال اردبیل که در دوره ای در سطح منطقه مطرح بود به این حال و روز دچار شده است.
وی ادامه می دهد: “خواهش می کنم مسؤولین استان نیم نگاهی حداقل به استان های همجوار داشته باشند تا ببینند که آنها به چه ترتیبی از فوتبال حمایت می کنند. باید مسؤولان بپذیرند که یادگرفتن هیچوقت از شان ومرتبت انسان ها کم نمی کند بلکه موجب افزایش کارآیی آنها نیز می شود. امیدوارم برای پیشکسوتان و بزرگان فوتبال اردبیل این فرصت فراهم گردد تا بتوانند درکنار هم برای احیای فوتبال اردبیل سرافراز تلاش نمایند”.
آورند و مربیگری
او علاقه شدیدی به مربیگری داشت . در دورانی که فوتبال بازی می کرد موفق شد در کنار برخی از دوستانش از جمله مارکار آقاجانیان و مجید صالح در کلاس C حضور پیدا بکند و به دنبال آن با موفقیت مدرک B را نیز به دست آورد والان منتظر حضور در کلاس Aآسیاست . آورند در حال حاضر به عنوان مربی در تیم های پایه سایپا مشغول به کار می باشد.
از شاهین آورند می خواهم که در ارتباط با برخی از چهره های ورزشی و فوتبالی اردبیل نظر خودش را بگوید:
مرحوم مقصود بایرامی
” یکی از بهترین ، مهربان ترین و نزدیک ترین دوستان من محسوب می شد. روحش شاد. در دوران نوجوانی وقتی با دوستان برای قدم زدن می رفتیم آرزوی ما برخورد با آن مرحوم بود. مرحوم مقصود بایرامی در فوتبال اعجوبه ای محسوب می شد. او هم ازنظر فوتبالی و هم از جهت اخلاقی سرآمد بود. با آن رفیق نازنین خاطرات بسیار شیرین و فراموش نشدنی داشته ام.”
داود حسنی فرد
“آقاداود افتخار محله قاسمیه هست. این مرد در مربیگری تکرار نشدنی است . این افتخار را داشتم که در مقطعی به عنوان یارکمکی تیم پاس و یک شاگرد در خدمتش باشم”.
مجید عقیلی
“این مرد خوش اخلاق و متعصب از زحمتکشان راستین و صادق فوتبال اردبیل بود. یاد فروشگاه ورزشی عقیلی به خیر، که همیشه درخریدها هوای ورزشکاران را داشت”.
مسعود هوشمندی
“مسعود خان هوشمندی یادگار روزهای پررونق فوتبال اردبیل . با زحمات افراد صادقی چون هوشمندی فوتبال اردبیل در سطح کشور مطرح شد. انسانی مهربان و خوش اخلاق و استادی عزیز و گرامی که وظیفه دارم بوسه بردستانش بزنم و برایش طول عمر با عزت آرزو بکنم.
اژدر عمی
“استادیوم اردبیل بود و اژدر عمی ، به همه چیز اشراف داشت ، یک پاسی دوآتشه بود، هم مهربان و هم سخت کوش و هم سخت گیر بود. همه تیم ها و بازیکنان را به اسم می شناخت . یاد این مرد زحمتکش و عاشق ورزش و فوتبال اردبیل گرامی باد”.
دلتنگ اردبیل
مگر می توان در خارج از اردبیل زندکی کرد و نسبت به این شهر و مردمان مهربانش دلتنگ نشد . در ایام خاصی از سال چون ماه محرم ، ماه رمضان و عید نوروز اگر امکان سفر به اردبیل رانداشته باشم شدیدا دلتنگ اردبیل می شوم.
بهترین گل های آورند
گل هایی که توسط این بازیکن به ثمر رسیده است شیرین و خاطره انگیز است . “در رقابت های مختلف گل های متعددی به ثمر رسانده ام که از بین آنها گلی که با پیراهن تیم منتخب اردبیل در بازی بنیاد شهید تهران زدم فراموش نشدنی است. این گل امکان حضور من در فوتبال تهران و کشور را فراهم کرد. در آن بازی دروازه بان تیم بنیاد حجت شاه نباتی بود. همیشه می گفت : شاهین توپی را وارد دروازه من کرد که هیچ کاری جز تماشا کردن توپ نتوانستم انجام بدهم . همچنین گلی که در بازی اولم با پیراهن پاس در مقابل تیم بهمن زدم همیشه در ذهنم است”.
شاهین آورند در سال 1384 زمانی که درعضویت تیم همای تهران بود آخرین بازی رسمی  را در مقابل شهاب زنجان انجام داد و از دنیای بازیگری فوتبال خداحافظی کرد.
 
 
 

علی پروین، مرحوم ناصر حجازی و حسین کازرانی
حمید علیدوستی،عابدی پله و شاهرخ بیانی

پرسپولیس اردبیل در آستارا
عکس زیر در دهه 60 در ورزشگاه شهر آستارا گرفته شده است. تیم پرسپولیس اردبیل برای انجام یک دیدار دوستانه به آن شهر رفته و ذخیره های تیم به همراه جمعی از هواداران عاشق و صادق در گوشه ای از میدان بر روی سکوهای سیمانی دیده می شوند.
شاخص ترین فرد در این عکس مرحوم شعبان بوذری است. مرد علاقه مند و عاشق فوتبال و تیم پرسپولیس.
فوتبال اردبیل تماشاگران بزرگواری چون آن مرحو.م را کم تر به خود دیده است. کری های وی به عنوان طرفدار پرسپولیس با هواداران پاس و مخصوصا مرحوم اژدر عمی فراموش شدنی نیست.
شعبان بوذری و بوذری ها بر گردن فوتبال اردبیل حق بزرگی دارند. آن مرحوم دلی به وسعت دریا داشت و به تمام معنی حامی فوتبال و تیم پرسپولیس بود.
یاد همه تماشاگران دهه 60 و 70 فوتبال اردبیل که رخ در نقاب خاک کشیده اند گرامی باد. ضمنا از دکتر بهمن مهاجری بازیکن دهه 60 و 70 تیم های پرسپولیس و پاس که این عکس را در اختیار نشریه قرار دادند قدردانی می کنیم.زمین های خاکی با یک دنیا خاطره
زمین خاکی دبیرستان صفوی با دنیایی از خاطره برای فوتبالی های دهه 60 و 70 برای همیشه در ذهن علاقه مندان جاودانی است.
در عکس علی دلیری یکی از بازیکنان متعصب و از مدافعین مستحکم فوتبال اردبیل و تیم بابک مشاهده می شود که چگونه در زمینی خاکی و پر از دانه های سنگ تکل می زند. این عکس می تواند برای برخی از بازیکنان امروزی که حتی در زمین های چمن یک دست نیز جرئت تکل رفتن ندارند درس بزرگی باشد.
اگر به زمین این میدان در عکس دقت شود دانه های سنگ به وفور قابل رویت است. غیرت، همت، شجاعت و از خودگذشتگی فوتبالی های دهه 60 و 70 فوتبال اردبیل تکرار نشدنی است. یاد و خاطره همه کسانی که در آن سال ها صادقانه برای فوتبال منطقه تلاش کردند گرامی باد.

برای یادآوری خاطرات خوش گذشته ورزش استان در نظر است به مرور عکس هایی از آن روز ها به علاقه مندان در سایت تقدیم گردد.
مسلما عکس هایی که مورد استفاده قرار خواهد گرفت گوشه ای از تاریخ ورزش اردبیل را به نمایش خواهد گذاشت و  مسلما کسانی جرئت آن که بتوانند آنها را انکار کرده و به داستان سرایی ها ادامه بدهند نخواهند داشت.
تیم فوتبال نونهالان اینترکمپوس اردبیل در سال 83
این تیم در سال 83 قهرمان کشور نونهالان شد. فینال این رقابت ها را دو تیم ذوب آهن اصفهان و اینترکمپوس اردبیل برگزار کردند. در دور رفت فینال، نونهالان با تکنیک اردبیل 4 بر صفر ذوب آهن را شکست دادند و دور برگشت در اصفهان در حالی که میزبان همه امکانات را برای پیروزی تدارک دیده بود نتیجه 1 بر 1 به دست آمد و در نتیجه تیم فوتبال اینترکمپوس اردبیل در رده نونهالان به مقام قهرمانی کشور دست یافت.(این قهرمانی هم حاصل فوتبال کوچه بازاری قبل از سال 90 بود).
در این تیم بازیکنانی که در حال حاضر در فوتبال کشور و تیم های اروپایی تاثیر گذار هستند دیده می شوند.بازیکنانی چون کریم انصاری فرد، شهریار شیروند، حمید طاهری فرد، سجاد شهباززاده، مهرداد بایرامی، موسی شهبازی، عیسی شهبازی، نادر هوشیار، وحید شاکر، ایرج خدایاری و بازیکنانی از شهر های بیله سوار و پارس آباد مغان.
در عکس محمود بیداریان سرمربی تیم ملی نونهالان، توکل مردوار و ابراهیم آقاجانی مربیان تیم و سیروس لوله کرانی مرد خستگی ناپذیر فوتبال اردبیل به عنوان سرپرست تیم  دیده می شوند.

روزهای خوش فوتبال اردبیل در سال66
بازیکنان تیم فوتبال منتخب اردبیل در یکی از غذاخوری های بین راهی در سفر به قائمشهر برای دیدار با یکی از حریفان همیشگی فوتبال اردبیل در چارچوب رقابت های جام فلق.
در عکس مرحوم مقصود بایرامی، فیض اله نیک نژاد، حسین عباس زاده، مهرداد جباری، حسن ابراهیم زاده، محمد ایمانی و نادر پرستار حضور دارند .

 
 
 
 
 
 
 

طبق زمان اعلام شده، تا شروع مرحله دوم رقابت های لیگ دسته سوم زمان زیادی باقی نمانده است اما هنوز وضعیت تیم فوتبال شهرداری مشخص نیست.

بعد از سخن ها، حرف ها و مطالبی که در ماه های گذشته در ارتباط با این تیم زده شد آرام آرام تب این مسئله فروکش کرد و آنهایی که باید در این مورد تصمیم می گرفتند به سرنوشت تیم و خواست صدها و هزاران تماشاگر و عاشق آن توجهی نکردند و به آن جایگاهی قائل نشدند.

بلاتکلیفی در مورد تیم فوتبال شهرداری اردبیل در حالی صورت می گیرد که رقیبان و حریفان این تیم برنامه های خودشان را به موقع به اجراء گذاشته و سرنوشت تیم شان را جدی گرفته اند . در شرایطی که شورای شهر و شهرداری برنامه خود برای احیای دوباره تیم شهرداری را اعلام نکرده اند تیم و سرنوشت آن را به حال خود رها کرده و تکلیف آن را مشخص نمی کنند.

اعضای شورای شهر که در زمان انتخابات و ایام نیاز به رای ورزشکاران به خوبی در جریان کم محبتی ها و کم لطفی های انجام یافته در حق تیم فوتبال شهرداری قرار گرفته و قول های مساعدی برای پایان دادن به وضعیت موجود در صورت انتخاب داده بودند متاسفانه تاکنون رسیدگی به وضعیت تیم و اتخاذ تصمیم مناسب در راستای خواست دوستداران آن در دستور کارشان قرار نگرفته است.

باید پذیرفت که فوتبال به خاطر فراگیر بودن در بین اقشار جامعه از یک حساسیت خاصی برخوردار می باشد و در اثبات این ادعا می توان به این جمله بسنده کرد که در رقابت های لیگ دسته اول، هر بازی خانگی تیم شهرداری بیش از 12 هزار تماشاگر را به ورزشگاه می کشاند.

هنوز از یادها نرفته است که چگونه جوانان این دیار با پیروزی های شهرداری خوشحال می شدند و سرود شادی سر می دادند و با باخت آن غصه می خوردند و اشک از دیده ها روان می ساختند.

تاریخ فوتبال اردبیل ندانم کاری ها، بی توجهی ها، کم محبتی ها و در نهایت ظلمی  که در حق آن در دو سال گذشته روا داشته اند را نمی تواند فراموش بکند.. همه امید جوانان این دیار به شورای شهر جدید بود که با استقرار در ساختمان شورا رسیدگی به وضعیت تیم فوتبال و باشگاه ورزشی را در اولویت کارهای خود قرار بدهند اما متاسفانه درگیری طولانی مدت آنها با بحث شهردار و عزل و نصب ها گویا ورزش و فوتبال و خواست موکلان را بی اهمیت کرده است.

با توجه به جایگاه فوتبال و خواست جوانان و علاقه مندان به تیم آیا رواست که در مورد سرنوشت آن کم کاری و سستی بکنیم؟

همانطوری که افکار عمومی عاملین و مسببین سقوط تیم از دسته یک به دو و از دو به سه را نخواهند بخشید شورایی های فعلی هم چنانچه به دلایل مختلف از جمله به خاطر تنگناهای مالی تیم را فراموش بکنند و به عشق جوانان اهمیتی قائل نشوند ، آنها را نیز در ردیف گذشتگان قرار خواهند داد.

ضروری خواهد بود که اعضای شورا و بخصوص رئیس شورای شهر تا بیش از این که زمان از دست برود از به وجود آمدن یک حادثه تلخ دیگر که همانا نابودی کامل تیم و بسته شدن پرونده آن برای همیشه است جلوگیری کنند تا هم سرمایه ورزش استان به هدر نرود و هم ورزشکاران ، فوتبال دوستان و جوانان این منطقه خشنود شوند.