امروز تکلیف تیم شهرداری حداکثر تا ساعت ۳۰/۱۹ در ورزشگاه شهر قدس مشخص می شود. مردم و دوستداران فوتبال بخوبی در جریان وضعیت تیم از آغاز لیگ تاکنون بوده و هستند و می دانند چه کسانی در فکر و اندیشه خدمت صادقانه به این تیم بودند ، چه کسانی چسبیده های این تیم و باشگاه هستند و چه افرادی در طول فصل تیم شهرداری را پلی برای مطرح کردن خود برگزیدند و چه افرادی با وزش باد ، روزی دشمن تیم بودند و روزی دیگر چنین وانمود می کردند که عاشق ترین فرد می باشند. چهره این قبیل افراد نان به نرخ روز خور و ضربه زنندگان تیم به مرور مشخص و مستندا به جامعه ورزش معرفی خواهند شد ولی در این فرصت کم باید پرسید آقایان و حضراتی که بعد از پایان بازی شهرداری و خونه به خونه مصاحبه ها کردند و ادعا ها نمودند که پیگیری می کنیم وتا احقاق حق از پای نمی نشینیم و یا آنهایی که بازی را ندیده حکم صادر کردند تا بار دیگر نامشان را بر سر زبان ها به اندازند و همچنان خود را صاحب قدرت بدانند بعد از گذشت یک هفته بیایند و بگویند نتیجه اقداماتشان چه بوده است؟چرا گزارش اقدامات و نتایج آن را در تماس با خبرگزاری های نورچشمی به اطلاع مردم نمی رسانند ؟
آقایان با حرف زدن درد فوتبال ما درمان نخواهد شد. چاپ عکس من نگارنده این مطلب هیچ ناثیری در کیفیت مطلب نمی تواند داشته باشد. در هر ثانیه هزار بار به من رئیس و مدیر و قدر قدرت گفتن و مصاحبه های رنگارنگ با عکس های مختلف منتشر کردن برای بهبود وضعیت تیم امتیاز و تفاضل نمی شود.
آن وقت که باید از تیم حمایت می شد و درب ورزشگاه به روی تماشاگران گشوده می شد چانه زدن بر سر پول و چک و غیر مستقیم ضربه زدن به تیم، چه عملی بود و اینک عاشق سینه چاک تیم شدن چه فلسفه ای دارد؟بهرحال در طول یک هفته گذشته انواع مصاحبه ها در ارتباط با لزوم احقاق حق تیم شهرداری را از رئیس سابق هیات فوتبال استان گرفته تا نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و منتخبین مردم شنیدیم و برای خواندنشان وقت تلف کردیم ولی آیا همه این ادعا ها به اندازه سرسوزن ته گرد مفید به حال تیم شهرداری شد؟
من که ندیدم شاید شما بهتر از من دیده باشید؟