از رسول مکرم اسلام(ص) سوال شد:آیا ممکن است که انسان با ایمان ترسو باشد؟
حضرت فرمودند:آری
باز پرسیدند:آیا ممکن است که احیانا بخیل باشد؟
حصرت فرمودند: آری
پرسیدند:آیا ممکن است دروغگو باشد؟
حضرت فرمودند:نه
این نکته گویای آن است که انسان با ایمان ممکن است رگه های ترس و بخل در وجودش باشد، اما هرگز دروغگو نخواهد شد.
از امیر مومنان (ع) روایت شده است که انسان مزه ایمان را نمی چشد،مگر این که دروغ را ترک کند. خواه دروغ شوخی باشد و خواه جدی.
همچنین از آن حضرت نقل شده است که از دوستی با شخص دروغگو دوری کن، زیرا او همچون سراب است! دور را در نظر تو نزدیک و نزدیک را در نظر تو دور می سازد.
نباید اجازه داد که دروغ گفتن به یک عادت در بین ورزشکاران و دست اندرکاران مربوطه تبدیل شود.
صداقت رمز موففیت است. چرا باید این صفت زیبا را ترک نموده به آغوش دروغ و دروغگویی پناه ببریم؟ چرا باید برای رسیدن به اندک نیازهای دنیوی،آخرت خود را خراب کنیم و خود را در زیر نقاب پنهان کرده و به زمین و زمان بتازیم.
دروغ گفتن شایسته ورزشکاران این مرز و بوم نبوده و نیست و امید آن داریم که ریشه کن شدن این صفت مذموم و دشمنی با خداوند قادر و رحمان را در جامعه خود شاهد باشیم.