سلام بر حسین (ع) و اربعینش و سلام بر اربعین و یارانش.

اربعين حسيني فرا مي رسد و شيفتگان و دلدادگانش اوج شور و شعور حسيني را در اين روز به نمايش مي گذارند.

عاشقان حسيني در تدارك سفرند . سفري بزرگ و پر رمز و رازدار. سيل چند ميليوني زايران سيدالشهدا كه پياده و دوان دوان به كربلا مي آيند جلوه اي يگانه در هستي دارد و كيست كه نداند كه اين جلوه به وجود دردانه زهراي مرضيه ، حسين (ع) گره خورده است.

اربعين از رازهاي هستي است و اربعين حسين(ع) روزبسط لطف اوست بر پيروان و دوستدارانش.

در اربعين حسيني كارواني به مقصد مي رسد كه سركردگان آن كاروان بزرگترين و ماندگارترين معلمان تاريخ محسوب مي شوند. كارواني به مقصد مي رسد كه زنان حاضر در آن استادان صبر ،استقامت،شجاعت،عزت و سربلندي هستند.كارواني كه دختران آن به مردان هميشه روزگار ،درس مردانگي و دليري مي دهند و از عجايب اين كاروان همين بس كه تاريخ را مبهوت كرده است.

كاروان به مقصد مي رسد. در اين كاروان جاي خالي يك نفر بيشتر احساس مي شود.جاي رقيه خالي است. او نيست كه با پياده شدن از كاروان در سرتاسر بيابان تفتيده كربلا ،باباي خود را طلب نمايد. او نيست كه خواهان گهواره برادر شش ماهه اش علي اصغر(ع) باشد و او نيست كه روي خاك تشنه بيفتد و به ياد عموي سقا،سينه اش را بخراشد.

و اينك عاشقان حسين به ياد حسين(ع) روي به كربلا نهاده اند. سرزميني كه عشق را به تمام و كمال به تفسير مي نشيند.از پير و جوان،زن و مرد احرام بسته اند تا در اربعين حسيني در كربلا صحنه هاي زيبايي از عشق و ارادت را به نمايش بگذارند. چرا كه هيچ كجا بمانند زيارت اربعين به انسان هويت شيعه بودن و حسيني بودن دست نمي دهد و بنابر اين همه عاشقان حسين دوست دارند تا در اربعين خود را به كربلا برسانند و با مشاهده صحنه هايي زيبا به شيعه بودن خود افتخار بكنند و چه سرافرازند كساني كه به اين توفيق دست پيدا مي كنند.

كربلا ميعاد هزاران مجنون با ليلايي به خون خفته است و اين مجنون ها با دلي آكنده از عشق حسين و يارانش همه سختي ها را به جان مي خرند و روي به كربلا مي آورند.

صلي اله عليك يا اباعبداله……صلي اله عليك اولادك و علي اصحابك و ……