دنیای اردبیل؛ نود و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل و با بررسی مسائل مختلف فرهنگی و ورزشی استان با عناوین،”فضول باشی و ضرر و زیان روزمرگی“، “تملق و چاپلوسی در ورزش” و  … منتشر شد.
دانلود نسخه PDF نود وششمین شماره نشریه دنیای اردبیل
/http://donyayeardabil.ir/wp-content/uploads/2020/05/pdfjoiner-13.pdf

مطالب موجود در صفحه دوم  شماره نود و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*بالاخره مشت آمارسازان باز می شود

*دیدارهای تدارکاتیُ شکست های سنگین و  سٰٰوال برانگیز

*۳۵۰ شغل در بخش صنایع دستی استان اردبیل ایجاد می شود

مطالب موجود در صفحه سوم نود و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*فضول باشی و ضرر و زیان روزمرگی

*تملق و چاپلوسی در ورزش

*زیستگاه های حیات وحش خلخال دانه پاشی شد

مطالب موجود در صفحه چهارم و پنجم و ششم نود وهفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*ایوب ورقایی؛ ستاره ای در تیم ستاره

مطالب موجود در صفحه هفتم نود و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*جامعه مسئولیت پذیر و پاداش الهی

*9دی تجلی پیوند امت با ولایت

*نهم دی عید اکبر انقلاب اسلامی است

مطلب موجود در صفحه هشتم نود و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*استاندار اردبیل: ریل گذاری راه آهن اردبیل نظارت می شود

*تجهیزات آتش نشانی شهرک های صنعتی اردبیل تقویت می شود

بارها در رابطه با آمارسازی در ورزش سخن گفته اند. آمارسازی بیشتر توسط کسانی که از نظر کارنامه و عملکرد روسیاه هستند صورت می گیرد.

به دروغ حرف زدن و دم از موفقیت ها زدن نمی تواند تأثیر مستقیم و سرنوشت سازی در آینده مسئولان داشته باشد. نگاهی کوتاه به سرنوشت دست اندرکارانی که به جز حرف زدن و مانور دادن کار دیگری نداشته اند انسان را به درس آموزی از تاریخ فرا می خواند.

ارائه آمارهای ساختگی و دور از واقعیت، علتی جز از آینده ندارد. وقتی چیزی در دنیای واقعیت برای ارائه و دفاع از کارنامه وجود نداشته باشد تلاش ها برای نوشتن سناریو جدیدی که از اول تا آخرش سؤال برانگیز و غیرواقعی باشد آغاز می شود.

آمارسازان از ترس متزلزل شدن موقعیت و از دست دادن میز ریاست مدام در فکر و اندیشه چگونگی فرار رو به جلو هستند. آنها غافل از آن هستند که مردم و افکار عمومی را در دراز مدت نمی توانند فریب بدهند. هرچقدر که زرنگ باشند و به هر میزانی که خود را تئورسین در جلب رضایت مجموعه ای به حساب آورند در نهایت روزی باید جوابگو باشند.

فرار از یک گوشه ای به گوشه دیگر، دست آویز قرار دادن دوستان و آشنایان و سینه زدن زیر پرچم بحث های قومی و تعصب های کور هیچ کدام وقتی روز مقرر برسد نمی توانند چاره ساز بشوند.

تلاش و برنامه ریزی کسانی که می خواهند از توجه به واقعیت ها خودداری نمایند و با آویزان شدن از بعضی از چهره ها برای خود حاشیه امن ایجاد بکنند آدم را به یاد داستانی می اندازد که در زمان حضرت سلیمان روی داده است. می گویند تاجری به نزد حضرت آمد و گفت: امروز عزرائیل را دیدم که با غضب به من نگاه می کرد. بیم دارم که جانم را بستاند. تو که پیامبری و توان معجزه داری، مرا در طرفه العینی به جزیره های دوردست در هندوستان منتقل کن تا از گزند عزرائیل در امان باشم.

حضرت پذیرفت و او را به هندوستان فرستاد. اندکی بعد عزرائیل نزد حضرت سلیمان شرفیاب شد. حضرت گفت: چرا به فلان تاجر با غضب نگریستی، او از ترس تو به هندوستان رفت. عزرائیل گفت: عجب! نگاه من نه از روی غضب که از روی تعجب بود. قرار بود امروز من در هندوستان جان او را بگیرم. وقتی دیدم اینجا در یمن است، خیلی شگفت زده شدم! اما وقتی در ساعت مقرر در هندوستان ظاهر شدم دیدم همانجاست و جانش را ستاندم. مسئولینی که آمارسازی، اصلی ترین، مهم ترین و بدیهی ترین اقداماتشان را تشکیل می دهد بدانند که وقتی مشت شان در نزد افکار عمومی باز شود دیگر فلان مقام مسئول و یا حامیان کوچک و بزرگ قادر به حفظ موقعیت آنها نخواهند بود.

دوستی از یکی از شهرهای استان در پیامی خبر مربوط به شکست تیم ذوب آهن اردبیل در یک دیدار دوستانه را یادآوری کرده و نوشته بود“مبارک فوتبال اردبیل“.

روایت ها برای چگونگی شکست تیمی که قرار است در لیگ دسته سه حضور پیدا بکند متفاوت است. عده ای می گویند 16 بر صفر باخته و بعضی نیز مثل آن دوست به باخت 19 بر صفر معتقد است.

ممکن است بگویند که بازی، بازی تدارکاتی بوده و نتیجه چندان برای کادر فنی اهمیت نداشته است. باختن با چنین نتیجه ای در دل خود می تواند پیام های زیادی داشته باشد. از قدیم گفته اند “سالی که نکوشت از بهارش پیداست”.

بدون شک کسانی که برای حضور در ذوب آهن در لیگ دسته سه پیش قدم شده و مصمم به هزینه کردن در این راه شده اند همه نیت خیر داشته و دارند. همه دست اندرکاران تیم از سرپرست تا مسئول رسانه ای و تک تک بازیکنان برای کمک به فوتبال اردبیل اعلام آمادگی کرده اند اما باید توجه داشت که در چنین مواردی فقط خواستن نمی تواند راه را برای موفقیت هموار نماید.

امروز از اردوی ذوب آهن خبرهای دیگری هم به گوش رسید. برخی از بازیکنان به دلیل عملی نشدن تعهدات اقدام به فسخ قرارداد کرده و یا قصد این کار را دارند و یا تنی چند از بازیکنان که برای عقد قرارداد به اردبیل آمده بودند بعد از سرگردانی چند روزه و تحمل هزینه با دلخوری قصد ترک اردبیل را داشته اند.

وقتی مسابقات شروع نشده چنین مشکلاتی گریبان تیم را بگیرد مسلما در ادامه و در کوران رقابت ها ممکن است با تشدید مسائل، تیم کاملا در مسیر سراشیبی و سقوط قرار بگیرد.

این که ذوب آهن در دیدارهای تدارکاتی با شکست های سنگینی مواجه می شود، این که دست اندرکاران و زحمتکشان تیم علیرغم دوندگی ها و تلاش ها برای سر و سامان دادن به وضعیت آن موفق نمی شوند، این که از بازیکنان اردبیلی داخل استان و تقویت با تعدادی از بازیکن غیر بومی بستن تیمی متوسط امکان پذیر نمی باشد، آیا علتش حامی مالی تیم و یا کادر فنی و سرپرستی تیم می باشد؟ مسلما جواب منفی است.

کسی که در راه فوتبال سرمایه گذاری می کند و می داند که امکان برگشت سرمایه وجود ندارد، کادری که برای بودن در کنار تیم اعلام آمادگی می کند و یا بازیکنی که با هزاران امید و آرزو با کمترین مبلغ ممکن قرارداد منعقد می کند در کسب این نتایج نمی توانند به عنوان متهم اول و دوم به شمار آیند.

دلایل زمین خوردن فوتبال اردبیل را باید در جاهای دیگر به دنبالش گشت. در سال های اخیر برای اردبیل فوتبالی نمانده است که نمایندگانش قادر به درخشش باشند. شهری که فوتبالش را مجبور به خواب عمیقی بکنند و حرکت قابل قبولی در آن رخ نداده باشد آیا انتظار درخشش تیم های وابسته به آن توقع بیجایی نیست؟

عدم مدیریت و برنامه ریزی مناسب یکی از عوامل مهم در هدایت فوتبال اردبیل برای رسیدن به این نقطه است. چاره گذر از تنگناهایی که این روزها در مسیر فوتبال اردبیل قرار دارد با اندکی تفکر و استفاده از نظرات کارشناسان و پیشکسوتان می تواند امکان پذیرشود.

فوتبال اردبیل تا زمانی که در بحث مدیریت و ساختار آن اتفاقی نیفتاده و تا زمانی که رویه ها و رفتارهای کلیشه ای آن دچار تحول نشوند انتظار بهبود وضعیت، بیهوده خواهد بود. احیا کردن فوتبال و باشگاه ها با حرف زدن و مصاحبه ها و با شعار در مقابل دوربین ها امکان پذیر نمی شود.

عزیز شدن یکباره فوتبال اردبیل با تحمل سال ها بی مهری می تواند جای سؤال داشته باشد. فوتبال اردبیل با اقدامات سال های اخیر کاملا دست هایش خالی، پایه هایش لرزان و سرمایه اش نابود شده است. وقت آن رسیده که حداقل بانی و بانیان این امر در هر موقعیت و جایگاه و منصبی که بوده باشند از جامعه فوتبال عذرخواهی بکنند. اگر آن ها بپذیرند که عذرخواهی یک فرهنگ خوب می باشد با افتخار به این کار اقدام می کنند.

معاون صنایع‌ دستی اداره‌کل‌ میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان اردبیل گفت: ۳۵۰ فرصت شغلی جدید در حوزه صنایع‌ دستی این استان در ۹ ماه گذشته امسال ایجاد شده است.

به گزارش ایرنا، ناصر محمودی در این زمینه اظهار کرد: با وجود شیوع ویروس کرونا و تعطیلی بخش زیادی از فعالیت‌ها در حوزه صنایع‌دستی از جمله تولید و فروش با پیگیری‌های صورت گرفته این میزان اشتغال جدید در سطح استان اردبیل ایجاد شده است.

وی با اشاره به برگزاری دوره‌های آموزشی شاغلان حوزه صنایع‌دستی افزود: ۹ ماهه سال‌جاری ۴۷ نفر از علاقه‌مندان در دوره‌های آموزشی ویژه شاغلان صنایع‌دستی در مناطق روستایی استان اردبیل شرکت کردند.

معاون صنایع‌ دستی اداره‌کل‌ میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان اردبیل بیان کرد: همچنین در این مدت ۶۰۰ نفر در دوره‌های آموزشی عمومی و تخصصی کوتاه‌مدت حضور یافتند و از آموزش‌های گوناگون در حوزه صنایع‌دستی بهره‌مند شدند.

وی از برگزاری کارگاه‌های آموزش آشنایی صنعتگران و تولیدکنندگان با تجارت داخلی و خارجی خبر داد و اضافه کرد: امسال یک مورد کارگاه نیز در این زمینه برگزار شد و در همین راستا برنامه‌ریزی شده است تا در دوران پساکرونا هم این کارگاه‌ها توسعه یابد.

محمودی تاکید کرد: برنامه‌ریزی شده است تا در روزهای باقی‌مانده از سال‌جاری در راستای توسعه آموزش و اشتغال در بخش صنایع‌دستی، برنامه‌های گوناگونی به اجرا درآید.

رییس اداره حفاظت محیط زیست خلخال گفت: با هدف تامین غذای مورد نیاز وحوش در شرایط سخت جوی ، زیستگاه‌ها و محل سکونت حیوانات وحشی ساکن در مناطق حفاظت شده این شهرستان دانه‌پاشی شد.

مهدی کسایی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: با توجه به بارش‌های سنگین برف در روزهای گذشته در مناطق حفاظت شده و زیستتگاه‌های حیوانات وحشی در مناطق مختلف و سختی یافتن غذا در چنین شرایطی برای وحوش ساکن در این مناطق  محیط‌بانان اداره حفاظت محیط زیست خلخال طی روزهای گذشته با حضور در این مناطق اقدام به دانه‌پاشی و زمینه‌سازی برای سهولت کار تغذیه حیوانات وحشی در شرایط سخت جوی کردند.

وی گفت: بارش برف و سردی هوا موجب یخ بستن بسیاری از آبگیرها و پوشیده شدن زیستگاه‌های حیات وحش در مناطق مختلف منطقه حفاظت شده و پوشیده از برف آق‌داغ خلخال شده و به دنبال مشاهده چنین  شرایطی، حیات وحش جهت ادامه حیات خود و به دنبال غذا و علوفه به سکونتگاه‌های انسانی نزدیک می‌شوند و به همین دلیل امکان صدمه و آسیب به آنها نیز در شرایط سخت جوی افزایش می‌یابد.

او با بیان اینکه در فصل زمستان و بارش برف پرندگان و حیات وحش در تامین تغذیه دچار مشکل می‌شوند، اظهارکرد: حل چنین مشکلی نیازمند همکاری مردم و کمک تشکل‌های مردم نهاد غیردولتی بویژه دوستداران محیط زیست و حیات وحش است.

وی با تقدیر از دوستداران حیات وحش و پرندگان بویژه کسانی که تصاویری از تامین غذای پرندگان را در فضای مجازی به اشتراک گذاشته بودند، از مردم خواست هرگونه گزارش زیست محیطی مانند شکار و صید و یا حضور پرندگان و حیات وحش مصدوم و یا دارای علائم مشکوک در مجاورت و پیرامون محل زندگی خود را به سامانه ۱۵۴۰ اعلام کنند.

رییس اداره حفاظت محیط زیست خلخال افزود: تغذیه دستی حیات وحش مناطق حفاظت شده و آزاد این شهرستان مقطعی بوده و در شرایط اضطرار مانند بروز پدیده سرمای شدید، بارش سنگین برف و خشکسالی صورت می‌پذیرد.

وی گفت: با توجه به بارش برف و سردتر شدن هوای شهرستان خلخال بویژه در ارتفاعات برفگیر، دانه‌پاشی برای پرندگان وحشی بویژه کبک در برخی از زیستگاه‌های مهم منطقه حفاظت شده آق‌داغ با در نظر گرفتن جوانب زیست محیطی توسط محیط‌بانان پاسگاه‌های برندق در بخش خورش‌رستم و همچنین و لرد واقع در بخش شاهرود خلخال از چند روز گذشته آغاز و هم‌اکنون نیز در حال انجام هست.

کسایی با بیان اینکه تغذیه دستی حیات وحش مقطعی بوده و در شرایط اضطرار مانند سرمای شدید، بارش سنگین برف و خشکسالی باید صورت گیرد، اظهارکرد: در سایر مواقع به هیچ عنوان هیچ گونه تغذیه دستی نباید به حیوانات وحشی انجام شود.

او با تاکید بر اینکه تحت هیچ شرایطی نباید به حیونات گوشتخوار و درنده غذا داده شود، اظهارکرد: از مردم نیز درخواست می‌شود که از دست زدن به چنین کاری اجتناب کنند.

وی از مردم خلخال خواست تا در صورت مشاهده حیوانات وحشی در حومه و مناطق شهری و روستایی موضوع را به نزدیک‌ترین اداره و یا پاسگاه محیط‌بانی واز طریق شماره‌گیری شماره تماس ۱۵۴۰ حفاظت محیط زیست اطلاع دهند.

ورزش جز اموری است که تبلیغات بیش از حد و گسترده در آن اگر با واقعیت ها فاصله داشته باشد نمی تواند زیاد تأثیرگذار باشد.

ورزش حساب و کتاب اش در ارتباط با عملکردها و موفقیت ها از دیگر مقوله ها جداست. اگر در بوق و کرنا بدمند که مثلا در صنعت و معدن فلان اقدامات انجام پذیرفته و درهای جدیدی برای رسیدن به دروازه های تولید باز شده اگر قبولش نداشته باشند اثبات موارد نیاز به یک سری اطلاعات خواهد داشت که دست یافتن به آنها فقط از عهده متخصصین بر خواهد آمد ولی اگر مدعی باشند که فوتبال فلان منطقه ای جز ده استان برتر کشور است همان که گفته شد در رد ادعا می توان ده ها مورد ذکر کرد. مثلا می توان گفت که استانی می تواند برتر به حساب آید که در لیگ برتر، دسته یک، دو و سه نماینده داشته باشد، تیم های پایه اش در بالاترین سطوح فعال باشند و بازیکن ملی پوش داشته باشد. اینجا دیگر بلندگوهای تبلیغاتی، تبلیغات اغوا گرانه، تبلیغات سوداگرانه و جادویی اصلا نمی تواند چاره ساز باشد.

در چنین مواردی حرف زدن در عرصه ای غیر از حقیقت، آبرویی برای افراد نمی گذارد. اگر به رویش هم نیاورند مسلما دیگر به گفته هایش اعتماد نخواهند کرد.

در دنیای ورزش صداقت، سلامت، عدالت، پاکی و تقوی تعیین کننده عامل رضایت مردم و افزایش اعتماد عمومی است.

متأسفانه در محیطی که باید سلامت نفس و جوانمردی حرف اول و آخر را بزند بر درجه چاپلوسی و تملق افزوده می شود. در موارد این چنینی که برخی ها بیش از حد بر طبل تملق می کوبند کافی است که لحظه ای درنگ کنند و از خود بپرسند که آیا در گفته ها و اظهار نظرها وجدان را در گرفته اند و یا تنها به صله و خلعت فکر می کنند.

تبلیغات بی اساس بی احترامی به شأن و منزلت ورزش است. دروغگویی در ورزش لکه دار کردن نام و یاد کسانی است که عاشقانه برای ورزش عرق ریخته و خدمت کرده اند.

واقعیت ها را نمی توان سال ها در پشت پرده مخفی نگاه داشت. ساختار ورزش با این گونه اقدامات سازش ندارد. ورزش صداقت و راستی می طلبد. نفاق و دورویی در آن ره به جایی نخواهد برد. هرچند که دو روزی شاید اوضاع بر وفق مراد باشد ولی در دراز مدت آبروی دروغگویان صحنه ساز و بلندگویان تملق و چاپلوسی رفتنی است. تلاش کنیم که راه خود را گم نکنیم و اجازه ندهیم کلاه دینمان را باد ببرد. آن ها که دروغ گویی و وارونه جلوه دادن حقایق کار هر روزه شان می باشد از بازندگان اصلی در زندگی خواهند بود.

چرا برخی ها به فرم، اسم و ظاهر امور چسبیده و به آن دل خوش کرده و از محتوی و رسم و باطن غافل شده اند؟ چرا دوست دارند که خیلی از کارها را صوری، ادایی و سطحی انجام داده و به عمق و متن و ریشه نروند؟

همین کارهاست که مسئولین ما را به روزمرگی دچار می کند و آنچنان ضربه ای بر دستگاه های اجرایی و در نهایت بر جامعه وارد می کند که جبران آن ممکن است سال ها وقت و هزینه های گزافی را طلب بکند.

چرا دوست داریم که به بزرگنمایی امور کوچک اقدام کرده و تلاش بکنیم در نزد افکار عمومی خود را کارآ و کار بلد و توانا و دانا نشان بدهیم.

اصلا فرض کنیم در این کار یعنی گول زدن مردم موفق عمل بکنیم و چند صباحی بیشتر بر صندلی مدیریت و ریاست تکیه بزنیم خدا را می خواهیم چه بکنیم؟ اگر او را ناظر بر اعمال خود بدانیم هیچ وقت برای وارونه نشان دادن حقایق اقدام نمی کنیم.

آنها که همه چیز را در این دو روز ریاست و آقایی خلاصه می کنند کافی است فرصت رجوع به خود را به دست آورند و در محکمه وجدان بنشینند و کارها و اقداماتشان را از نظر بگذرانند. حال این یک دادگاه درونی است اگر به نتیجه برسد که چه راه خطایی رفته است از ترس روز قیامت وقرار گرفتن در محضر پروردگار باید بدنش بلرزد و نای بلند شدن از جای خود را نداشته باشد.

کار به این آسانی نیست. برای تک تک اقدامات، زیرآب زنی ها، دروغ گفتن ها و لگد مال کردن حق و پر و بال دادن به ناحق ها باید جواب پس داد. اگر با تمام وجود درک بکنیم که راه پیچیده و سنگلاخ است هیچ وقت با خوش خیالی در راه پایمال کردن آرزوها و خواست های عده ای گام بر نمی داریم.

فضول باشی همچنان می گوید و امان به کسی نمی دهد:”اگر کسی ده ها وعده دروغ در پرونده اجرایی اش باشد و در توجیه کم کاری ها از هر وسیله ای استفاده بکند و درجه چاپلوسی و تملق را به حداکثر برساند و خود را در گروه شعار پیشگان بی عمل جای بدهد و کارنامه پلشتی ها و سیاهه سیاهی را با آمارهای ساختگی و غیر واقعی پوشش بدهد و رهبری جریانات فریبکار را بر عهده بگیرد از همراه شدن و قرار گرفتن در کنارآن باید دوری کرد.

یاد تیم های فعال در رقابت های باشگاهی دهه 50 و 60 اردبیل بخیر. تیم هایی که در کنار فوتبال درس وحدت و یک رنگی می دادند و برای رسیدن به بهترین ها تلاش می کردند. تیم هایی که نمونه بارزی از همبستگی، صمیمیت و ارتباط دوستانه و برادرانه بازیکنان و کادر فنی بودند. تیم هایی که در میان کمبودها و نداری ها به خوبی اداره می شدند و هیچ وقت نبود امکانات را بهانه ای برای پوشش دادن ناکامی ها و احیانا کم کاری ها قرار نمی دادند و در نهایت تیم هایی که در زمین های خاکی، فوتبال را با جان و دل بازی می کردند و برای نمایش قدرت و توان هر آنچه که داشتند در طبق اخلاص می گذاشتند.

یکی از تیم های مطرح و پرستاره اردبیل در دهه 60 تیم ستاره بود. تیمی که در سال 53 به همت جوانان علاقه مند به فوتبال محله تازه شهر تشکیل شد. در اعلام موجودیت تیم ستاره که بعد ها به عنوان حریفی قدر در رقابت های باشگاهی اردبیل مطرح شد “ایوب ورقایی” پیشکسوت خوش نام و دوست داشتنی فوتبال اردبیل نقش محوری داشت.

ستاره از جمله تیم هایی است که نام آن با فوتبال اردبیل گره خورده است. این تیم هرچند که در دوران حیات خودش با فراز و نشیب هایی همراه بود ولی همواره برای فوتبالی ها و دوستداران این رشته ستاره بود و هنوز هم علاقه مندان به آن به یاد ستاره هستند و با خاطرات خوش دوران اوج اش زندگی می کنند.

ایوب ورقایی سال ها در فوتبال اردبیل بازی های فوق العاده ای انجام داده و گل های دیدنی به ثمر رسانده است. استارت های انفجاری، سرعت زیاد. قدرت دریبل در حال حرکت و پا به توپ بودن از ویژگی های این مهاجم زهردار بود.

مصاحبه ها فرصتی برای تماس با بزرگانی است که آدمی را ساعت ها به روزگاران گذشته و ایام سرشار از محبت و یک رنگی می برد. ایوب ورقایی بزرگواری است که هم صحبت شدن با او یادآوری گذشته را آسان تر و کامل تر می سازد. گفتگوی مفصل ما را با مهندس ایوب ورقایی بزرگی از بزرگان فوتبال اردبیل را بخوانید و به فوتبال دهه 50 و 60 اردبیل و بازیکنان و دست اندرکاران آن افتخار بکنید.

معرفی

ایوب ورقایی متولد سال 1338 است. در سال 1360 اردواج کرده و دو فرزند دختر دارد. او تحصیلکرده زمین شناسی در دانشگاه تبریز است.

مدارس

دوره ابتدایی را در دبستان دهقان در محله هفتن و دوره دبیرستان را در کسری، مهرگان، پهلوی و پورسینا تحصیل کرده است.

آغاز فوتبال و شکل گیری ستاره

“تحصیل در مدرسه دهقان زمینه آشنایی با فوتبال را فراهم کرد. جادوی توپ پلاستیکی من را به سوی فوتبال جذب کرد و همین کافی بود تا با دوستان و هم محلی ها مدام بساط گل کوچک را پهن بکنیم”.

“در جریان بازی ها بارها توسط دوستان مورد تشویق قرار می گرفتم و این کار، من را برای موفقیت در فوتبال ترغیب می کرد. در ادامه بازی های دسته جمعی به کمک دوستانم در محله تازه شهر از قبیل فرضعلی بابلی، محمد دستاری، خسرو شیرین زاده، هوشنگ بختو، یوسف حداد، رحیم نوروزی و … تیم فوتبالی را تشکیل دادیم و برای اولین بار در سال 1353 به نام ستاره در مسابقات جوانان شهرستان اردبیل شرکت نمودیم”.

ورقایی در رقابت های جوانان خوش درخشید. بازی های خوبی انجام داد تا جایی که بشیر عزیزی مربی تیم منتخب جوانان اردبیل در پایان رقابت ها 11 نفر از بازیکنان تیم ستاره را به تمرینات تیم جوانان دعوت کرد.

ورقایی می گوید: “شرکت در رقابت های جوانان مقدمات تشکیل یک تیم خوب و قدرتمند در فوتبال اردبیل را فراهم کرد. تیم در مسابقات جوانان اردبیل نتایج خوبی گرفت و به مرحله نیمه نهایی رسید. در این مرحله به تیم تاج باخت و در مسابقه رده بندی تیم خوب و قدر رعد را شکست داد و به مقام سوم رسید”.

سابقه بازی

ورقایی به عنوان یکی از بنیانگذاران تیم ستاره تا آخرین دوره بازیگری به پیراهن این تیم وفادار ماند. از آغاز فوتبال باشگاهی یعنی سال 1353 تا 1370 که با بازی های رسمی خداحافظی کرد فقط در تیم ستاره توپ زد.

وی در سال 56 و 57 با تیم منتخب جوانان اردبیل در مسابقات قهرمانی استان آذربایجان شرقی شرکت کرد. در سال 56 در مرند به مقام دوم رسید و در سال 57 که رقابت ها به میزبانی شبستر برگزار شد به مقام قهرمانی دست یافت.

از سال 56 تا 64 بارها پیراهن تیم منتخب اردبیل را به تن کرد و برای فوتبال خوش آن روزهای اردبیل افتخارآفرینی کرد.

ستاره و ورقایی ها

در دهه 60 تیم ستاره را تیم خانواده ورقایی می گفتند. در ارتباط با علت این امر می گوید: “تیم ستاره در سال 1358 با ترکیبی جدید به فعالیت خود ادامه داد. تا جایی که اکثر بازیکنان را افرادی از وابستگان به خانواده ورقایی تشکیل می دادند. 4 برادر و 3 خواهرزاده و دو برادر زاده به عنوان بازیکنو زنده یاد عمویم عظیم ورقایی و برادر بزرگم مرحوم یعقوب ورقایی به عنوان دست اندرکاران تیم در خدمت ستاره بودند و با توجه به آن، تیم را تیم خانواده ورقایی خطاب می کردند”.

بدون کارت زرد

وی می گوید: “در سال 1353 که فعالیت فوتبالی را آغاز کرده و در سال 1370 با دنیای رقابت های قهرمانی خداحافظی کرده و از سال 1356 تا پایان 1364 که یک پای ثابت تیم منتخب اردبیل بودم حتی یک کارت زرد از داوران دریافت نکرده ام”.

همین یک مورد یعنی عدم دریافت کارت زرد در دوران بازیگری برای شناخت چهره ای چون مهندس ایوب ورقایی کافی است.

مربیان ورقایی

“در سطح باشگاهی فرضعلی بابلی، اصغر رونقی و حسین غفاری و در تیم های منتخب زنده یاد جعفر صراط جنتی، مرحوم مجید عقیلی، سید علی سید سیاهی و فرضعلی بابلی مربیان من بودند و ضمنا به مدت دو سال مربیگری تیم ستاره و نیز برای دو سال مربیگری تیم صنعت آب اردبیل را بر عهده داشته ام.

ستاره و صدا وسیما

“هزینه های تیم تا سال 1362 توسط بازیکنان و گردانندگان آن تأمین می شد. بازیکنان ماهانه مبلغی را پرداخت می کردند. در حقیقت بازیکنان علاوه بر اینکه از تیم پولی دریافت نمی کردند بلکه با میل و رغبت در بحث اداره تیم مشارکت می نمودند. از سال 1362 با محبت اسرافیل نجفلو که فردی با شخصیت و فوتبال دوست بود به صدا و سیمای اردبیل وابسته شد و از آن تاریخ هزینه های تیم توسط این مرکز تأمین شد”.

زمین های خاکی

ورقایی در ارتباط با ویژگی های فوتبال دهه 50 و 60 می گوید: “در آن سال ها امکانات برای فوتبال چندان چنگی به دل نمی زد تا جایی که اردبیل از یک زمین چمن نیز بهره مند نبود. مسابقات باشگاهی در زمین خاکی ورزشگاه تختی و یا محوطه دبیرستان صفوی برگزار می شد. با این همه کمبودها بازیکنان از دل و جان در اختیار تیم ها قرار می گرفتند و می جنگیدند و کم فروشی نمی کردند”.

وی در ادامه می گوید. “اکثر تیم های اردبیلی برای تمرین و مسابقه زمین خاکی اختصاصی داشتند. معروف ترین این زمین ها عبارت بودند از: زمین واقع در محوطه دبیرستان صفوی، استادیوم تختی، سه زمین در محوطه مدرسه طالقانی، زمین عقاب، میدان شاهین در محله پیرمادر، زمین خاکی آرش در محدوده صدا و سیما، زمین خاکی تیم آراز در محوطه سیلو، زمین دارایی و استقلال در محدوده علی آباد، زمین خاکی طیاره میدانی و زمین خاکی سهند در محله آقا کاظم”.

وی می گوید: زمین چمنی که در آن سال ها در اختیار فوتبال اردبیل بود زمین های چمن طبیعی همتاوار و ثمرین و هیر را می توان نام برد که در آن ها برخی از تیم ها تمرین می کردند.

ورقایی علل موفقیت فوتبال دهه 50 و 60 اردبیل را به شرح زیر بیان می کند:

*رهبری، هدایت و مسئولیت تشکیل تیم های مختلف را افرادی علاقه مند و عاشق بر عهده داشتند.

*بازیکنان با تعصب خاص و با صداقت کامل عضویت تیم ها را می پذیرفتند و با از خودگذشتگی و ایمان به وحدت و یک پارگی در اختیار تیم ها قرار می گرفتند.

*تیم ها در سایه تلاش و برنامه ریزی صحیح و تعصب کامل نسبت به اداره هدفمند تیم اقدام می کردند.

*توجه به رده های پایه از عوامل مهم رونق فوتبال در منطقه بود تا جایی که مسابقات نوجوانان، آموزشگاهی و جوانان با برنامه و منظم برگزار می شد. مسابقات نوجوانان و جوانان در سطح استان باشکوه هرچه تمام انجام می گردید.

*فعالیت تیم منتخب انگیزه بازیکنان برای رسیدن به پیراهن آن را بالا می برد.

*پول و امکانات هنوز به شکل جدی وارد فوتبال نشده بود به طوری که بازیکنان با عشق و علاقه تیم خود را انتخاب می کردند و حتی در تأمین هزینه ها نیز مشارکت نموده و تیم را متعلق به خود می دانستند.

*برنامه ریزی درست مسئولین و احساس وظیفه آنها موجب رونق و شکوفایی فوتبال آن ایام می شد تا جایی که در آن روزگار در اردبیل 12 تیم در دسته یک، 12 تیم در دسته دو و چندین تیم در دسته سه فعال بوده و در کنار آن تیم های دسته یک موظف به تشکیل تیم های جوانان بودند.

*حضور تیم های نامی از تهران و برگزاری دیدارهای دوستانه یکی از عوامل شکوفایی فوتبال در منطقه محسوب می شد. برای اولین بارمرحوم بهلول محمدزاده تیم ملوان بندر انزلی را با بازیکنان معروف اش چون  غفور جهانی، علی نیاکانی و عزیز اسپندار به اردبیل دعوت کرد و یا تیم استقلال تهران به همت حسین غفاری با بازیکنان سرشناس اش میهمان اردبیلی ها شد و یا تیم هایی چون بانک ملی تهران، هما و تیم ملی جوانان با تلاش هیآت فوتبال در اردبیل به میدان رفتند.

چهره های تأثیرگذار

در دهه های 50 و 60 چهره های متعددی در شکوفایی و پیشرفت فوتبال اردبیل نقش آفرینی کردند که می توان از بشیر عزیزی، مرحوم جعفر صراط جنتی، مرحوم مجید عقیلی، مسعود هوشمندی، مرحوم بهلول محمدزاده، حسین غفاری، اسرافیل نجفلو، داود حسنی فرد، فرضعلی بابلی و محمد محرمی را نام برد. در این میان از زنده یاد هوشنگ چمن آرا، اصغر رونقی و حبیب نجفلو باید نام ببرم که بر گردن فوتبال اردبیل حق بزرگی دارند.

حبیب نجفلو

حبیب نجفلو را می توان از بنیانگذاران فوتبال نوین در اردبیل نام برد. او با یک برنامه ریزی فوتبال اردبیل را متحول کرد و مسابقات را از محلاتی به باشگاهی تبدیل نمود. این کار با تحمل زحمات زیاد و طاقت فرسایی ممکن شد و نتیجه آن آغاز فعالیت رقابت های دسته یک و دسته دو در اردبیل بود. او انسان بزرگی است که آرزوی سلامتی و تندرستی و سربلندی برای او دارم.

هوشنگ چمن آرا

زحمتکش فراموش نشدنی فوتبال اردبیل. اقدام آن مرحوم در راه اندازی مسابقات جام عقاب که با آغاز فصل بهار برگزار می شد و نقش اساسی در آمادگی تیم ها برای حضور در رقابت های باشگاهی ایفا می کرد به موقع خود بی نظیر بود. خدایش بیامرزد.

بهلول محمدزاده

عاشق فوتبال اردبیل بود. برای کمک به پیشرفت و توسعه فوتبال در خدمت هیأت قرار می گرفت و در راستای دعوت از تیم های تهرانی تلاش می کرد.

اژدر عمی

ورزشگاه تختی اردبیل با نام اژدر عمی عجین بود. زحمتکش صادق و عاشق راستین فوتبال. او در مسابقات تیم منتخب با هدایت تماشاگران نقش مهمی در کسب پیروزی ها داشت.

مشهدی عارف

در عشق و علاقه وی به فوتبال جای تردیدی وجود ندارد. عاشقانه تیم پاس را دوست می داشت و تماشاگر دائمی رقابت های باشگاهی بود.

رفقای فابریک

با اکثر بازیکنان تیم ها رابطه صمیمی داشتم اما ارتباط دوستی من با زنده یاد مقصود بایرامی، اصغر رونقی، محمد محرمی، رحیم نوروزی، اصغر فرخی و مرحوم بیت اله سیف بابلانی چشمگیر تر بود.

خاطره فوتبالی

*در دهه 60 زمین ورزشگاه تختی زیر کشت چمن رفت و مسابقات باشگاهی در زمین خاکی دبیرستان صفوی برگزار شد. در  رقابت های استانی تیم منتخب اردبیل به مقام قهرمانی رسید و برای یک روز اجازه تمرین در زمین چمن ورزشگاه را صادر کردند. بازیکنان بدون کفش و یا کتانی برای اولین بار روی چمن ورزشگاه تمرین کردند و قرار بر این شد که رقابت های سال بعد باشگاهی در روی زمبن چمن برزگرار شود. وقتی زمستان گذشت و برف ها آب شد در کمال تعجب از چمن در ورزشگاه تختی اثری نمانده بود و سرما کل چمن را از بین برده بود! و این گونه بود که باز حسرت زمین چمن در دل بازیکنان اردبیلی باقی ماند.

*در بازی دوستانه استقلال تهران و ستاره همه باخت سنگین ستاره را پیش بینی می کردند. استقلال با مربیگری مرحوم منصور پورحیدری با یاران ثابت خود از جمله شاهین و شاهرخ بیانی، عبدالعلی چنگیز، رضا حدی، اصغر نعلچگر، اصغر حاجیلو ، هادی نراقی و … به اردبیل آماده بود. با درخشش و از خود گذشتگی بازیکنان ستاره، استقلال با نتیجه 2 بر 1 پیروز شد. این نتیجه در آن زمان نتیجه دور از انتظاری بود.

ورقایی در پایان مصاحبه با ما یک جمله می گوید: “امیدوارم که فوتبال اردبیل دوباره جایگاه واقعی خود را پیدا بکند”.

1- در فتنه‌ی صدر اسلام، مردم وارد صحنه نشدند، علی(ع) خانه‌نشین شد و حضرت زهرا(س) به شهادت رسید تا سال‌ها، ظلم گریبان‌گیر جامعه‌شان شود و آن‌ها سده‌های مختلف با همان فتنه دست و پنجه نرم کردند…

2- در نهم دی ماه، ملت ایران با مسئوليت اجتماعی و بصیرت به پا خواستند و فتنه را در نطفه خفه کردند و امنیت، پاداش خدا برای مردم بود؛ امنیتی که با هدایت حضرت آقا و خون سلیمانی‌ها تضمین شده است…

3- نحوه مواجهه با ظلم و دفاع از حق و حمایت از ولی فقیه، عاقبت دو ملت را در دو برهه‌ی تاریخی به نمایش می‌گذارد و اینجا مفهوم بیان امام خمینی که فرمود: ”پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت‌تان آسیبی ” مشخص می‌شود.

4- طبق اذعان کارشناسان، داعش برای ایران و مراحل ”فتنه“۸۸ و پس از اغتشاشات خیابانی طرح‌ریزی شده بود، الگویی که در عراق و سوریه اجرا شد؛ اغتشاش به بهانه‌ای، هرج و مرج، ناامنی، خروج اسلحه‌ها و بروز گروهک‌های تروریستی… و اگر مردم‌شان در صحنه وارد می‌شدند این همه ویرانی در این کشورها رخ نمی‌داد…

5- مسئولیت اجتماعی یعنی حضور موثر و با شناخت در صحنه و همانگونه که خداوند به صفات خوب افراد پاداش می‌دهد، برای صفت خوب جامعه نیز، پاداش دارد؛ در مقابل آن نیز عقوبت الهی برای صفات بد جامعه قطعی است…

6- حضرت آقا، سید مقاومت، سردار سلیمانی‌ها، همدانی‌ها، مشلب‌ها، حججی‌ها، دانشمندان و مدافعان سلامت…، هدیه خداوند به موقعیت‌شناسی و صفات خوب جامعه است و برخی مسئولان‌مان تاوان صفات بد، خواب و سکوت جامعه.

7- مسئولیت اجتماعی و بصیرت، صفت خوب جامعه ما در ۸۸ بود و امنیت و اقتدار و عزت، هدیه خدا برای ما و خدا می‌داند اگر ۸ و ۹ دی ماه مردم در میدان نمی‌آمدند، امروز اما در چه وضعیتی به سر می‌بردیم و عاقبت‌مان چه می‌شد..