1

منتخبین شورا و سرنوشت شهردار

بعد از کش و قوس فراوان، اسامی منتخبین شورای ششم شهر اردبیل اعلام شد. ترکیب شورا و سوابق و پیشینه سیاسی و فرهنگی منتخبین و وابستگی و یا عدم وابستگی آن‌ها به برخی از گروه‌های سیاسی و یا حتی افراد صاحب قدرت، در روزهای اخیر حرف و حدیث بسیاری را به دنبال داشته است.

ترکیب شورا نشان دهنده احتمال عدم تغییر در سیاست‌های این نهاد نسبت به دوره قبلی است. آیا ادامه راه و روش شورای پنجم مورد درخواست و نظر شهروندان است؟ اگر چنین امری صحت داشت اصولا چهره‌های جدید نباید آرای لازم برای حضور در شورا را کسب می کردند. این که نصف بعلاوه یک از چهره‌های شورای ششم نسبت به شوای قبلی دچار تغییر شده است خود حامل پیام است و تا چه حدی شورای جدید در راستای این پیام گام برخواهد داشت، موردی است که گذشت زمان پاسخ آن را خواهد داد.

مردم با امید به اصلاح روند موجود به پای صندوق‌های رأی آمدند. اگر منتخبین شورا بخواهند این امیدواری را با زد و بند‌های پشت پرده و طرفداری‌های بدون دلیل از برخی‌ها به یأس تبدیل کنند حتما با عکس العمل مردم مواجه خواهند شد. انصاف نبوده و نیست که رأی و نظر مردم را در پای منافع شخصی و یا رابطه‌های دوستانه قربانی کنیم و بر ادامه یک روند ناپسند و سؤال برانگیز ادامه بدهیم.

مسلما تا زمان واگذاری قدرت به شورای ششم، در سطح جامعه نقل و قول‌های مختلف و اظهار نظرهای متعدد مطرح خواهد شد. این که چگونه برخی از اعضای دوره قبلی شورا علیرغم کارنامه غیر قابل قبول دوباره مورد اعتماد مردم قرار گرفته‌اند نیاز به بررسی بیشتر دارد. در این امر عوامل مختلفی به جز کارنامه و عملکرد دخالت داشته است. ابقای این تعداد و اجازه مردم برای ادامه مسئولیت، آن‌ها را با وظیفه سنگینی مواجه می‌کند که حرکت در جهت خواست‌های مردم و صلاح جامعه مهمترین و بارزترین آن هاست. باید به حال منتخبی گریه کرد که پس از راه یافتن به شورا، مردم و وعده‌هایش را فراموش بکند و در زیر علم یک مسئول سینه بزند و به رأی و اعتماد مردم خیانت نماید.

با توجه به جوّی که در جامعه از نظر وابستگی منتخب‌ها به برخی از چهره‌های سیاسی و مسئولین فعلی استان و به خصوص شهردار وجود دارد، شایسته است که آن‌ها برای از بین بردن هرگونه ابهام در افکار عمومی، پیشقدم بشوند و نظر خود را در این ارتباط صریح بیان کنند.

شایعه حمایت شهردار و مجوعه تحت مدیریتش از برخی از کاندیداها در هر محفلی مطرح می‌شود و سکوت شهردار و منتخبین مورد اشاره، خود به این شایعات بیشتر دامن می‌زند. قبل از تشکیل شورای ششم و طرح مسئله ماندن و یا رفتن شهردار جواب به این بحث و موضعگیری صریح می‌تواند در کاهش حاشیه ها و روشن شدن حقیقت کمک قابل توجهی بکند.

 




حیف پول

در انتخابات شورا در شهر ما اردبیل، چقدر پول بی‌زبان حیف میل شد. دست و دلبازی‌ها، ریخت و پاش‌ها، چپ و راست خرج کردن‌ها و هزینه کردن‌ها، بدجوری به ذوق می‌زد.

پوسترها و عکس‌های رنگی در اندازه‌ها و ابعاد مختلف به بلایی برای شهر نه چندان زیبا و تمیز ما تبدیل شد. کسانی که ادعا می‌کردند اگر به شورا راه پیدا بکنند برای زیبایی شهر نسخه جدیدی می‌پیچند، بر صندلی شورا تکیه نزده هرچه می‌توانستند بر زیبایی شهر ضربه زدند و برایش بدترین ساعت‌ها و ایام را تقدیم نمودند.

هر نامزدی که ثبت نام کرد خود را راه یافته قطعی تلقی نمود. این تفکر، برخی از نامزدها را با چالش بسیار و دامنه داری مواجه کرد که اثرات آن ممکن است ماه‌ها و سال‌ها زندگی‌شان را تحت تأثیر قرار بدهد.

برخی از کاندیداها که به موفقیت خود بسیار امیدوار بودند در سایه راهنمایی‌ها و پیشنهاد‌های غلط مشاوران خود دل به رفتارهای رسانه‌ای و تبلیغاتی بستند و در این مسیر قادر به جلب نظر تمام فعالان این عرصه نشدند. به تعدادی محدود و اندک امیدوار شدند و آن‌ها نیز به دلیل نداشتن جایگاه مناسب، کاری از پیش نبردند و در نهایت زحمات کاندیداها به باد رفت و هزینه‌های انجام یافته در این راستا حیف شد.

صرف حضور در فضای مجازی در کارهایی که نیاز به آشنایی کامل با دنیای ارتباطات دارد، نمی‌تواند گره گشا باشد. تیم‌های رسانه‌ای نامزدها اگر آشنا به سواد رسانه‌ای وتاکتیک‌های خبری نباشند و از هوش سرشار برخوردار نبوده و قدرت تشخیص زمان و مدیریت آن را نداشته باشند، نامزد را به عنصری بی‌خاصیت و به دور از هرگونه جذابیت و نوآوری تبدیل می‌کند و نتیجه نهایی‌اش عقب ماندن از قافله و زانوی غم در بغل گرفتن و حسرت پو‌ل های هزینه شده را خوردن می‌شود.

یکی از مهمترین نقاط ضعف کاندیداها نداشتن برنامه مدون و مشخص بود. در بین نزدیک به 200 نامزد شورا این ضعف کاملا مشهود بود. از این قبیل افراد که صرفا برای مطرح شدن و به دست آوردن فرصت چند روزه برای سخنرانی، در انتخابات ثبت نام می‌کنند در سپهر سیاسی اردبیل به فراوان می‌توان مشاهده کرد.

امیدواریم نامزدهایی که از قرار گرفتن در جمع 11 نفره شورای اسلامی شهر اردبیل ناکام شدند تجربه‌ای گرانبها به دست آورده باشند. بدانند که در ستادهای انتخاباتی اعتماد کردن به افرادی که به جای شایستگی، نبوغ و ابتکار صرفا سلاح چرب زبانی را دارند حاصلی جز شکست، ناکامی و از دست دادن موقعیت چیز دیگری نمی‌تواند داشته باشد.

 




شورای جدید و اولویت‌بندی نیازها

ایام تبلیغات برای نامزدهای شورای شهر، عرصه‌ای برای نمایش فن بیان، اظهار فضل و بالاتر از همه ارائه لیست‌های بلندبالا از وعده‌ها و وعیدها بود.

کاندیداهایی که جزء لیست 11 نفره شورا قرار گرفته‌اند نباید وعده‌ها را فراموش کنند و کار را آغاز نکرده به جای صف مردم در صف مسئولین، باندها و گروه‌ها و جناح‌ها قرار بگیرند.

مردم با امیدواری به آن‌ها رأی داده و انتظار دارند آثار انتخاب خود را کوتاه مدت مشاهده بکنند. تجربه نشان داده است هر وقت توسط مسئولین منافع باندی و گروهی بر منافع و مصلحت جامعه و مردم ترجیح داده شده پیامدهای خطرناک آن دامن مسئولین را فرا گرفته است. برای این که اعضای منتخب شورا بتوانند رضایت مردم را جلب کنند چاره‌ای جز حرکت در خط مستقیم خدمت به مردم و دوری از هر گونه باند بازی و قرار گرفتن در زیر پرچم این مسئول و یا آن قدرقدرت را ندارند.

برای جواب به اعتماد مردم، شایسته است که اعضای منتخب با آغاز فعالیت با توجه به معیارهای صحیح به اولویت‌بندی اقدامات لازم الاجرا بپردازند.

توجه همزمان به مسائل اصلی و مسائل فرعی نمی‌تواند نتایج مطلوب به دنبال داشته باشد. توانایی و قدرت تشخیص شورای ششم به درک مسائل اصلی و فرعی و تفکیک آن‌ها از همدیگر بستگی خواهد داشت. هوش و استعداد و توانایی اعضای منتخب شورا در اولویت دادن به مسائل اصلی مشخص می‌شود و امیدواریم که اهمیت دادن به مسائل فرعی و سرگرم شدن با آن‌ها، شورای ششم را از پرداختن به مسائل و نیازهای اصلی و اساسی جامعه غافل نکند.

 




شورای شهر و نه شورای شهرداری

امیدواریم هآن‌هایی که برای رقابت در انتخابات شورای شهر اردبیل پیشقدم شده‌اند اولا با قوانین و وظایف شورا آشنا بشوند و ثانیا منّت دار و سرسپرده افراد خاص و باندهای حاکم و یا باندهای در شرف تشکیل نباشند.

وقتی نامزدی قبل از راهیابی به شورا، استقلال خود را در معرض فروش قرار می‌دهد و به بهانه پشتیبانی گروه‌ها، باندها و جناح‌ها، فکر و اندیشه و رأی و اعتماد مردم را در زد و بندهای پشت پرده به حراج می‌گذارد و نیامده مهر نوکری و آلت دستی به پیشانی‌اش می‌خورد، چگونه می‌خواهد به وعده‌های دوران انتخابات عمل بکند و از امانت بزرگ و پرمسئولیتی چون رأی مردم محافظت نماید.

در پنج دوره گذشته، اعضای شورای شهر تا چه حد به وظایف قانونی خود عمل کرده‌اند؟ پایبندی‌شان به سوگندی که خورده‌اند تا چه درصدی بوده است؟ آیا بررسی و شناخت کمبودها، نیازها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی از وظایف اصلی شورا به شمار نمی‌رود؟ مجموعه شورای شهر در عمل به این وظایف چه گام‌های اساسی و تأثیرگذار برداشته‌اند؟

مشکل عمده‌ای که در دوره‌های قبلی، شورای ما را از مسیر اصلی و صحیح منحرف کرده است، عدم پایبندی به موارد ذکر شده در قانون است. مردم وقتی با شور و شوق و با امیدواری به تغییر ساختار شهر به پای صندوق‌های رأی می‌روند، انتظار دارند، اعضای شورا تا آخرین دقایق دوران مسئولیت بر عهد و پیمان پایبند باشند و آن را با هیچ چیز دیگر معامله نکنند. به عبارت دیگر شورا به معنای واقعی شورای شهر باشد نه شورای شهرداری.

برای این بحث از شورای پنجم می‌توان نمونه‌های متعددی ذکر کرد. در چهار سال گذشته در صحن شورا، سؤال‌هایی که از شهردار شده و یا تذکراتی که داده‌اند چه نتایجی به دنبال داشته است؟ مگر غیر از این است که بیشتر و احیانا همه آن‌ها بی‌نتیجه بوده است؟ و یا در جریان ماندن و رفتن شهردار و داستان رأی گیری‌ها، چه سناریو‌هایی نوشته شده وچه نقشه‌هایی به مورد اجرا درآمده است؟ در آن جلسه حساسی که همه در انتظار تصمیم‌گیری قاطع و به نفع مردم بودند آن نماینده‌ای که در حال پوست کندن سیب همه را به تمسخر می‌گیرد و می‌گوید قصد از حضور امروز در جلسه چه بوده است؟ آیا چنین اتفاقات در شورا دردآور نیست؟

این روزها با نزدیک شدن به موسم انتخابات، حرف و حدیث زیاد در رابطه با تشکیل تیم‌های مختلف برای در دست گرفتن اکثریت شورا مطرح می‌باشد. از نمایندگان مجلس، احزاب و تشکل‌های سیاسی و شهردار اردبیل در ردیف تشکیل دهندگان تیم‌ها و گروه‌ها برای به دست آوردن رأی اکثریت مردم و تصاحب تعداد بیشتری از صندلی‌های شورا نام برده می‌شود.

البته پذیرش این شایعات و به خصوص در ارتباط با شهردار سخت است. چرا که در این ایام که فصل کاری است شهردار برای سر و سامان دادن به وضعیت پروژه‌ها باید تلاش بیشتری داشته باشد و همه نیروهایش را در این مسیر متمرکز بکند. فکر کردن برای بقاء در مسئولیت‌ها و قربانی کردن حقایق و واقعیت‌ها در پای منافع شخصی و باندی و گروهی بزرگ‌ترین خیانت به امروز و فردای جامعه می‌باشد.

البته باز امیدورایم که این قبیل شایعات فقط در حد شایعه باشد و اجازه بدهند مردم در آرامش نسبت به انتخاب افراد اصلح به امید ایجاد تغییرات لازم در مجموعه تحت پوشش شورا و انجام وظایف و عمل به قانون اقدام نمایند. اگر چنین امری تحقق پیدا بکند بدون شک شورای ما به عنوان یک شورای نمونه اعلام موجودیت می‌کند و نامگذاری‌اش به شورای شهرداری غیر ممکن می شود. انشااله

 

 

 

 

 




اما و اگر‌های فوتبال شهر اردبیل

وضعیت فوتبال شهر اردبیل مورد قبول دوستداران و پیشکسوتان و بزرگان این رشته نمی‌باشد. بر همگان روشن است که فوتبال اردبیل از داشته‌ها و نیروی انسانی کافی برخوردار می‌باشد. کسانی که با گذشته فوتبال منطقه و استعدادهای آن کوچک‌ترین آشنایی داشته باشند، لیاقت و توانایی فوتبال اردبیل را مورد تأیید قرار می‌دهند.

سابقه و پیشینه و توانایی‌ها و استعداد‌های نوجوانان و جوانان، توقع و انتظار از این رشته را بالا می‌برد. کارشناسان و کسانی که با ورزش و فوتبال شهر اردبیل و ویژگی‌های آن آشنایی دارند، معتقدند که اگر داشته‌های فوتبال در مسیر صحیح و اصولی و با هدف پبشرفت و توسعه آن به کار گرفته شود، فوتبال شهر اردبیل قادر است، جایگاه واقعی خود در ورزش و در میان رشته‌های مختلف ورزشی را به دست آورد و برای دوستداران این رشته شادی آفرین باشد.

برای کسانی که دل در گرو ورزش و فوتبال اردبیل دارند، این سؤال مطرح است که چرا و چگونه در سال‌های اخیر از داشته‌ها و سرمایه عظیمی چون نیروی انسانی استفاده بهینه نشده است؟ چرا و به چه دلیل ظرفیت تماشاگران و علاقه‌مندان به نفع فوتبال مورد استفاده قرار نگرفته است؟ جرا مسئولیت‌ها در فوتبال اردبیل حالت تشریفاتی داشته و در مواردی از آن‌ها به عنوان ابزار استفاده شده است؟ چرا در مجموعه به اصطلاح مدیریت فوتبال شهر اردبیل نام‌آشنایان این رشته به کار گرفته نشده است؟ و چراهای دیگر که می‌تواند برخی از زوایای تاریک مدیریت آن در سطح شهر اردبیل را روشن و آشکار نماید.

علت و دلیل حاکمیت وضعیتی که قادر به جلب رضایت مردم نیست، چه می‌تواند باشد؟ بدون شک مشکل از جانب نیروهای انسانی و داشته‌ها نبوده و نخواهد بود. نیروی انسانی و استعدادهای موجود و همچنین هر آنچه که در ارتباط با فوتبال است، وسیله‌ای هستند که اگر به خوبی و با برنامه‌ریزی وصداقت به کار گرفته شود فوتبال روزهای پرطراوت و سرشار از موفقیت می‌تواند داشته باشد. اگر این چنین نشده و هر روز در این عرصه گامی به عقب برداشته شده، نشانی از عدم توانایی مسئولان در استفاده بجا و آگاهانه و خردمندانه و دلسوزانه از امکانات در دسترس می‌باشد.

مدیریت توانا و کارآمد، دارای گذشته درخشان در فوتبال، صاحب جایگاه و مرتبت در بین فوتبالی‌ها و آشنا به مسائل درشت و ریز و خرد و کلانِ این رشته می‌تواند در بر طرف کردن بسیاری از مشکلات و نابسامانی‌ها و ناکامی‌ها مؤثر واقع شود.

در این نوشته بحث بر سر جایگاه حقوقی مسئولیت در فوتبال شهر اردبیل است و الا همه آن‌هایی که در سال‌های اخیر برای خدمت به فوتبال اردبیل اعلام آمادگی کرده‌اند، همگی از چهره‌های مقبول و دوست داشتنی بوده‌اند، اما حرف در مورد مدیریت فوتبال می‌باشد. حال و روز فوتبال اردبیل و بیماری آن معلول مدیریت حاکم بر فوتبال است. مدیریتی که نتواند برای فوتبال نسخه شفا بخشی بپیچد و اقتدار و جذابیت آن را با تدبیر و تلاش برگرداند، چه نفعی در دراز مدت برای این رشته می‌تواند داشته باشد؟

لزوم تغییر روش

وقتی از مدیریت فوتبال شهر اردبیل صحبت می‌شود، منظور شخص خاصی نیست. چرا که در فوتبال اردبیل نوع نگاه بر آن و روش انتخاب شده برای مدیریت آن مهم‌تر از همه عوامل دخیل می‌باشد.

شیوه‌هایی که در سال‌های اخیر برای مدیریت فوتبال اردبیل اعمال شده، روش‌هایی بوده که نه تنها در حل مسائل و معظلات و رفع دردها و آلام وگرفتاری‌های آن مؤثر نبوده بلکه بر گرفتاری‌های این رشته پرطرفدار افزوده و آن را در حالت اسفناکی قرار داده است.

برای نجات فوتبال اردبیل اولین گام و مؤثرترین وسیله تغییر در روش و شیوه‌های مدیریتی است. تغییر نگاه به فوتبال اردبیل و جایگزین کردن برنامه‌ای مدون و کارشناسی شده به جای اهداف قبلی، تضمینی برای بهتر شدن وضع فوتبال می‌تواند باشد.

توسعه و پیشرفت فوتبال در همه نقاط استان باید مورد توجه قرار بگیرد و در این راه خودی و غیر خودی، رفاقت و آشنایی و ترس از حاشیه‌ها و عصیانگری‌ها تأثیرگذار نباشد.

واقعیت تلخ در مورد فوتبال شهر اردبیل این است که به نظر می‌رسد برخی از افراد ذی نفوذ و مؤثر در سیاست گذاری‌های فوتبال، برای توسعه این رشته در شهر اردبیل زیاد تمایل نداشته باشند. سیری که فوتبال اردبیل در سال‌های اخیر داشته این شایعه را قوت می‌بخشد ولی بدون داشتن دلیل و مدرک کافی نمی‌توان انگشت اتهام را به سمت فرد یا افرادی نشانه رفت. امید می‌رود که در سال 1400 همه مسئولین و دست اندرکاران فوتبال در محدوده وظایف و مسئولیت شناخته شده و تعریف شده، عمل بکنند و برای فوتبال همه مناطق استان و از جمله شهر اردبیل اقدامات مؤثری انجام بدهند و مهم‌تر از همه، هر کسی را با توجه به همه ویژگی‌های مورد نیاز در جایگاه واقعی به کار گیرند.

که تا هر کس اندازه خویش را

ببیند، بداند کم و بیش را

هدف اصلی همه کسانی که در عرصه فوتبال منطقه فعال هستند باید سر و سامان دادن به وضع این رشته و محکم کردن زیر ساخت‌ها باشد. هر هدفی جز این می‌تواند ضربات جبران ناپذیری بر پیکر فوتبال وارد نماید و آن را از وضع موجود هر روز گامی به عقب رهنمون سازد.

منطقه‌ای که فوتبال مرکز استان‌اش نای نفس کشیدن نداشته باشد، از اول و دومی‌اش در بین استان‌ها حرف زدن چه نتیجه‌ای جز گول زدن و فریب دادن خود و دیگران می‌تواند داشته باشد؟ این استان اگر ده ورزشگاه مجهز و استاندارد در سطح جهانی داشته باشد ولی تیمی از منطقه قدرت و توان بازی در آن را نداشته باشد، پشیزی ارزش نخواهد داشت.

امیدواریم که در فوتبال ما، مدیران، دست اندرکاران و منصب داران به فکر فوتبال باشند. این بحث در صف اول اقدامات آن‌ها قرار بگیرد و بقیه موارد در ردیف‌های بعدی جا خوش بکنند. انشااله.

 

 




حق مسلم ورزش در انتخابات شورا

ورزش اردبیل به هزار و یک دلیل به حمایت شورا و شهرداری نیاز دارد. عدم حمایت شهرداری از تیم‌های حرفه‌ای باید در مناطقی که واحدهای صنعتی مادر، پردرآمد با مدیریت علاقه‌مند به ورزش داشته باشد، به کار گرفته شود، این بحث باید در شهرهایی به مورد اجرا گذاشته شود که در آن‌ها ورزش جایگاه خود را پیدا کرده باشد.

پرچم‌داری اردبیل برای عملی کردن دستور معاون عمرانی وزیر کشور به ورزش و فوتبال منطقه ضربه وارد کرد و همه خدمات انجام یافته توسط شوراها و شهردارهای قبلی را تحت تأثیر قرار داد. در هر مقطع زمانی، حمایت شهرداران از فوتبال اردبیل، زمینه موفقیت، پیشرفت و توسعه آن را فراهم کرده است و در هر زمانی که شهرداران انگیزه‌ای برای توجه به فوتبال نداشته‌اند، نزول و سقوط این رشته حتمی بوده است.

در شهری که احساس مسئولیت در قبال پر کردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان توسط فوتبال و نقش این رشته پرطرفدار در ایجاد شور ونشاط اجتماعی در بین مسئولین نهادینه نشده باشد، انتظار از شهرداری و شورا برای توجه هر چه بیشتر به فوتبال و دادن امکانات کافی به باشگاه فرهنگی ورزشی شهرداری انتظاری بیهوده است.

در شهری که عضو شورایش قادر به تشخیص توپ والیبال از فوتبال نباشد، صحبت کردن از لزوم دفاع از حق فوتبال در صحن علنی تا حدودی خنده دار به نظر می‌رسد.

در شهری که حمایت مسئولین‌اش از ورزش و فوتبال بستگی به وضعیت آب و هوا و وزش بادهای موسمی داشته باشد، باید پرونده قدیمی‌ترین تیم فوتبال‌اش بسته شده و درب فعالیت‌اش تخته شود.

در شهری که چوب زیاده خواهی، کم کاری، مدیریت ضعیف و اشتهاناپذیری تعداد اندک و محدود را علاقه‌مندان به فوتبال و جوانان دوستدار ورزش بخورند امید برای احیای یک تیم فوتبال قدیمی باید به سرابی تبدیل شود.

در شهری که ورزش و توجه به آن را فقط در میزبانی مسابقات بین المللی و تحمیل هزینه‌های سنگین و کمرشکن به منطقه خلاصه کنند باید یک تیم ورزشی‌اش در تأمین حداقل مبلغ برای رفع ابتدایی‌ترین نیاز به هر دری بزند و نتیجه نگیرد.

در شهری که دلخوشی مسئولین‌اش به آمار و ارقام‌های آنچنانی باشد و علاقه‌ای برای پذیرش واقعیت‌ها و گردن نهادن به آن نباشد، صحبت از حضور در سطوح بالای لیگ چیزی جز آب کوبیدن در هاون نمی‌باشد.

و اینجاست که باید آرزو بکنیم تا مسئولیت های کلیدی شهر و منطقه در اختیار ورزشی‌های اصیل و عاشقان ورزش قرار بگیرند تا برای مدتی هم که شده باشد ورزش اردبیل به راحتی تنفس بکند و برای دستیابی به روزهای خوب و خوش امیدوار باشد.

همت، اراده و هماهنگی ورزشی‌های اردبیل می‌تواند در انتخابات شورا طرح تازه‌ای بریزد و با اقتدار نمایندگان‌شان را روانه شورا بکنند تا حداقل در این‌بخش از مدیریت شهر، ورزش به حق خود برسد.

 




حامیان فوتبال اردبیل در شورای پنجم

صلاحیت نامزدهای شورای اسلامی شهر اعلام نشده بساط سورچرانی، خودشیرینی و دروغ گویی راه اندازی شده است. راه یافتن به پارلمان محلی چه منافعی می‌تواند داشته باشد که برای رسیدن به آن باید خیلی از چیزها در زیر پا له شوند.

کاندیداهایی که بخواهند به هر وسیله‌ای خود را مطرح بکنند و با کمک گرفتن از جو‌سازی ها و گرد و غبار ناشی از اثرات کارت‌های هدیه، روی ریل موفقیت قرار بگیرند، اگر حق نباشند و با اندیشه خدمت به خلق خدا به صحنه قدم نگذارند، نباید در انتظار موفقیت نهایی باشند.

اکثریت ورزشی‌های جامعه در انتخابات شورا به دنبال چهره‌هایی خواهند بود که در مسئولیت‌های مختلف به آن‌ها وعده سرخرمن نداده‌اند، به طرق مختلف مخالفت با ورزش و ورزشی‌ها را به وضوح نشان نداده‌اند، در فکر تأمین اهداف شخصی باندی و قومی و قبیله‌ای نبوده‌اند، و در همه حال و بدون ترس و واهمه از حاشیه‌ها و فشارها از منافع ورزش و رشته‌های مختلف حمایت کرده و در بسیاری از موارد تاوان این حمایت را نیز داده‌اند.

معرفی نامزدهایی که برای ورزش قدم‌های مثبتی برداشته‌اند، برای همه کسانی که دل در گرو ورزش و سربلندی آن دارند، باید به عنوان یک وظیفه مورد توجه قرار بگیرد. وقتی صحبت از شورا و نقش آن در پشتیبانی و حمایت از ورزش مطرح می‌شود، در شهر اردبیل بیشتر نگاه‌ها به سمت فوتبال و تیم شهرداری و نقش اعضای شورا در دوره‌های چهارم و پنجم در قبال آن معطوف می‌شود.

بر اساس لزوم قدردانی از خدمتگزاران ورزش تا انتخابات از هر فرصتی برای معرفی چهره‌های ورزشی اصلح و خدمتگزاران کارنامه دار ورزش اقدام خواهیم کرد.

شورای پنجم و سقوط شهرداری به مسابقات استانی

در آخرین سال از حیات شورای پنجم، پرونده تیم شهرداری در رقابت‌های لیگ کشوری بسته شد و این تیم با کسب نتایج غیر قابل قبول از دسته سه به رقابت‌های استانی سقوط کرد.

در سال‌های 97 تا 99 که تیم در لیگ سه حضور داشت، به طرق مختلف علاقه‌مندان از شورا در خواست حمایت قاطع و همه جانبه کردند ولی به بهانه های مختلف از جمله مخالفت بازرسی از زیربار مسئولیت شانه خالی نمودند و در نهایت سرنوشتی برای قدیمی‌ترین تیم فوتبال استان رقم زدند که منجر به نابودی آن شد.

درسال 97 درآستانه شروع رقابت‌های لیگ دسته سه، ابتدا شورا با 10 رأی موافق، حمایت از تیم را تصویب کرد. جواد زنجانی فرماندار وقت اردبیل با توجه به برخی از مسائل از جمله مخالفت بازرسی، مصوبه را برای اعلام رأی مجدد به شورا عودت داد و این بار برخی‌ها از رأی قبلی به راحتی عدول کردند و در نتیجه تیم‌داری شهرداری با 5 رأی موافق و شش رأی مخالف رأی نیاورد.

حامیان تیم شهرداری در شورای پنجم

در دومین جلسه رأی‌گیری 5 نفر با رأی مثبت خود از تیم شهرداری دفاع کردند. علیرضا غریبی، جواد انصاری، حبیب فتحی، یونس رونقی و علیرضا پوستی افرادی بودند که برای حمایت از تیم شهرداری رأی دادند. هرچند که رأی آن‌ها در مقابل 6 رأی حسین افسانه، زهرا قدیمی، رویا کنعانی، رحیم آقازاده، یعقوب هاشمی و یعقوب عزیززاده کاری از پیش نبرد ولی نام آن‌ها به عنوان حامیان فوتبال اردبیل در کتاب تاریخ این دیار به ثبت رسیده است.

در بهمن ماه سال 1397 در مطلبی با عنوان پنج رأی مثبت، اصرار برای تیم داری شهرداری نوشتیم: هواداران فوتبال و علاقه‌مندان به تیم شهرداری، مطمئن محبت این پنج نماینده پارلمان محلی را فراموش نخواهند کرد.

بدون شک انتخابات شورای ششم، فرصت قدردانی از حامیان فوتبال و تیم شهرداری را فراهم می‌کند. حمایت از افرادی که در دوران مسئولیت برای ورزش و فوتبال اردبیل دلسوزی کرده‌اند برای همه ورزشی‌ها و دوستداران تیم شهرداری می‌تواند یک وظیفه تلقی گردد.