زمانی که مسئولین استان در جلسه شورای عالی ورزش همگانی و قهرمانی برای حضور یک تیم از اردبیل در لیگ دسته یک والیبال دل می دادند و قلوه می ستاندند در گوشه دیگری از این شهر نماینده فوتبالش در لیگ سه در آستانه سقوط به رقابت های استانی قرار می گرفت.
تحمل شکست خانگی و وضعیت متزلزل تیم فوتبال شهرداری برای دوستداران واقعی فوتبال اردبیل سخت و طاقت فرساست.
هر علاقه مندی به ورزش از عنایت استاندار و تأکید وی برای حضور یک تیم از اردبیل در لیگ دسته یک والیبال ممنون و سپاسگزار خواهد بود ولی باید این حق را به فوتبال دوستان نیز داد که بپرسند پس چرا آقای استاندار در رفع مشکلات تیم شهرداری کوچکترین اقدامی نکرد و برای خارج کردن آن از بن بستی که گرفتارش کرده بودند توجهی ننمود.
این که رشته والیبال به یک سؤگلی تبدیل شود جای خوشحالی است اما معطل ماندن تیمی که شناسنامه فوتبال اردبیل است برای ۳۰۰، ۴۰۰ میلیون تومان زجرآور نیست؟
آیا نمی توان پرسید که این چه سیاست و چه برنامه ای است که به راحتی سرمایه موجود را از دست می دهیم ولی برای به دست آوردن امتیاز در یک رشته دیگر تلاش می کنیم و از مسئولین فدراسیون درخواست مساعدت می نماییم. آیا این گونه رفتار مصداق یک بام و دو هوا در ورزش نمی تواند باشد؟
به زمین و زمان و به مردی و مردانگی قسم که لیاقت فوتبال اردبیل و نماینده اش سقوط به رقابت های استانی نبوده و نیست. کسانی که در طول فصل فریادهای دوستداران فوتبال را شنیدند و به آن پشیزی ارزش قائل نشدند ، آن هایی که کوچکترین گامی برای کمک و مساعدت به تیم برنداشتند و عزیزانی که با برخورداری از قدرت و امکانات به فوتبال پشت کردند و وضعیت دردناک نماینده آن در لیگ سه را ندیدند و نخواستند ببینند مشغول الذمه فوتبالیست ها، جوانان و هواداران فوتبال اردبیل هستند.
خوشحالیم که قرار است والیبال در فصل پیش رو نماینده ای در لیگ دسته یک کشور داشته باشد ولی متأسف و غمگین باید شد که به راحتی نماینده فوتبال اردبیل را در دریایی از مشکلات و اندوه تنها گذاشتیم و برایش نسخه شفابخشی نپیچیدیم.
میزبانی مسابقات بین المللی را می پذیریم تا بتوانیم والیبال را محبوب جوانان و نوجوانان بکنیم. هزینه می کنیم و عرق می ریزیم تا خانواده ها را بیشتر با والیبال آشنا بکنیم و از طرف دیگر رشته ای با بالاترین جمعیت تحت پوشش و محبوب خانواده ها و جوانانرابه حال خود رها می کنیم و نظاره گر نابودی و فنای تدریجی اش می شویم.
خلاصه فوتبال و تیم شهرداری گویا فرزند ناتنی ورزش اردبیل است چرا که در سال های اخیر با بالاترین و بیشترین کم محبتی ها مواجه بوده است.
شورای شهر و لطف الهیان هم که حداقل در فصل جاری می خواستند تیم را سروسامان بدهند با مخالفت بازرسی روبرو شدند. عده ای هم انگ حرکت انتخاباتی زدند و موانع پشت موانع ایجاد کردند. لطف الهیان اگر می خواست از توجه به تیم بهره برداری انتخاباتی بکند و روی این اصل مورد حمله قرار گرفت حداقل در کنار خلع سلاح کردن وی راه حلی برای رسیدگی به امور تیم ارائه می کردند.
در پاک کردن صورت مسئله ماهر و استادیم و برخورد با دیگران به هر بها و روشی را درست و اصولی تلقی می کنیم.
امیدواریم که توجه به برخی از رشته های ورزشی و بی توجهی به تعدادی دیگر منشأ سیاسی، تسویه حساب های جناحی و باندی و رفاقت ها و وابستگی ها نباشد چرا که اگر چنین باشد جامعه ورزش و دوستداران فوتبال عاملین و بانیان این حرکت ها را هرگز نخواهند بخشید.